Dode ogen (Tais Teng)

5
Arno slikt vier Saridons, de sterkste hoofpijnpillen die hij in
het medicijnkastje kan vinden. Dat is twee meer dan vol­
gens de bijsluiter mag. Geen paniek, hij zal het wel over­
leven.
Een kwartier later stopt de hoofdpijn abrupt.
Hij beweegt zijn vingers, knijpt in zijn pols. Geen cen*
pijn meer. Prima spul, die Saridon. Moet hij onthouden.
Voor als hij weer een keer te veel gedronken heeft op een
feestje.
Vlak bij de aardewerken pot van de papyrus ziet Arno
nog een scherf glinsteren. Hij plukt hem uit het hoogpolige
tapijt en mikt hem in de papiermand.
Een nieuwe spiegel kopen?
Och nee. Dat kan morgen ook wel. Over een kwartier
gaan de winkels trouwens al dicht.
Beneden gaat de bel over. Twee keer, drie keer.
Wat nu weer? Even overweegt hij net te doen alsof hij
niets hoort. Als hij ergens geen behoefte aan heeft, is het
wel bezoek. Het moet voor hem zijn. Zijn ouders werken
overdag allebei in de drukkerij en klanten zouden nooit bij
het woonhuis aanbellen.
De bel gaat opnieuw en deze keer houdt de bezoeker de
knop ingedrukt. De zoemer gonst als een nijdige bij. Het is
een geluid dat hij onmogelijk kan negeren.
Misschien is het Esther? Zijn vriendin is een stuk, daar is
iedereen het over eens. Geduldig kun je haar echter beslist
niet noemen. Esther is iemand die rustig met haar vlakke
hand op tafel slaat en keihard' ober!' snerpt als de bediening
niet vlot genoeg is.
23