Dode ogen (Tais Teng)

stromend water ziet. Het is zijn ware gezicht, dat hij al twee
en een kwart duizend jaar niet meer gedragen heeft.
De ziel van de keizer zit nu in de magische spiegel gevangen,
weet Shaun. Een ziel zonder lichaam.
Zodra echter een andere mens in de spiegel kijkt, zal de
ziel van de keizer zich naar buiten werpen. In een flits van
kronkelend, magisch vuur schiet de ziel de ogen in, boort
zich diep in de hersens van het slachtoffer.
Vier, vijf seconden zullen de zielen met elkaar worstelen.
Nooit langer.
En altijd, altijd wint de keizer.
Het is de keizer die ten slotte de ogen van het slachtoffer
opent en opgetogen in zijn handen klapt. Een oeroude ziel
in een gloednieuw lichaam.
'Mooi zo; zegt Shaun. Hij zet de spiegel neer, reikt naar een
zijden sjaal om hem af te dekken.
De adem stokt hem in de keel. De man op de bank leeft
nog! Zijn ogen schitteren van woede, van onbeschrijflijke
haat. 'Jullie hebben mijn leven gestolen .. .' fluistert hij.
'Monsters, monsters. ' De stem is laag en hees en lijkt in
niets op die van de keizer.
Het hoofd ploft terug in de kussens en de kaken ontspannen
zich.
In al die eeuwen heeft Shaun nog nooit de ziel van een
slachtoffer zien terugkomen. En het ergste is dat hij dit niet
voorspeld heeft. Die ochtend heeft hij de hele dag bekeken,
elke minuut, en deze gebeurtenis is gloednieuw. Hij had
nooit mogen plaatsvinden.
Ik kan niet langer op mijn talent vertrouwen ...
Shauns rechterhand omklemt het blindenstokje in een
krampachtige greep en zijn nagels boren zich in de muis van
zijn duim. Als ik de toekomst niet duidelijk meer kan
zien ... Een siddering trekt over zijn ruggengraat, alsof een