Dode ogen (Tais Teng)

Ik ben bij de horizon gearriveerd, denkt hij vol ontzag.
De plaats waar alle lijnen samenkomen.
Hij steekt de binnenplaats over, langs de plataan, de stenen
draken.
In de deuropening wachten zijn vrienden. Shaun de
Doodloze met zijn spiegelende zonnebril, en de twee Klauwen.
Een beweging in de duisternis en een vierde voegt
zich bij de groep.
Hij voelt een steek van vreugde. Alles is nu volmaakt.
Natuurlijk hoort Deli bij hen.
Shaun neemt zijn zonnebril af. Roze parels glanzen.
De dode ogen draaien zich in Arno's richting.
'Weet je weer wie wij zijn? Herinner je je ons?'
Arno knikt woordenloos.
Shaun legt zijn hand op Arno's schouder, Deli haakt
haar arm in de zijne. 'Kom: zegt Shaun. 'Je bent thuis. Je
bent veilig. Veel van je herinneringen vervaagden tot mist,
maar wij zullen ze voor je stollen.'
'Je zwaard,' zegt de Doodloze, en Arno pakt het gevest
vast. 'De loden harp, waarmee de zanger je bijná
.
de hersens
insloeg.'
'J e snoer van feniksveren.'
Bij elke voorwerp worden de herinneringen van de keizer
krachtiger en zinkt Arno dieper weg.
Deli haakt een gele mantel los. 'Deze mantel droeg je
toen je je eerste troon besteeg. Prins Cheng noemden ze je.
Je was net dertien.'
Ze legt de mantel over zijn schouders. Haar handen strelen
zijn buik, komen omhoog. 'Ah?' Ze knoopt het borstzakje
open. 'En wat hebben we hier? Iets uit je valse leven?'
Deli houdt de foto uit het vakantie-album omhoog, een
spottende glimlach op haar gezicht. 'Zegt dat je iets? Mijn
keizer, mijn Arno?'
147