Dode ogen (Tais Teng)

ewondert het kanariegele gewaad dat uit minstens negen
lagen stof bestaat, de met jaden kralen bestikte hes. Als je
moet sterven, denkt hij goedkeurend, doe het dan in stijl.
Om de dikke, lubberende nek van de keizer glimmen de
schakels van een zilveren kettinkje met een hanger van
bergkristal. De linkerhand omklemt het gevest van een
overmatig lang zwaard in een schede van ivoor. De andere
hand rust op een kleine harp. De armatuur werd uit pik­
zwart hout gesneden. Op het eerste gezicht ziet het muziek­
instrument er bijna te fragiel uit om te bespelen. In werke­
lijkheid is het loodzwaar. Letterlijk. Meer dan tweeduizend
jaar geleden boorde een sluipmoordenaar het hout uit en
vulde de holtes met lood: de harp werd zo een uiterst effec­
tieve knots.
Het lijk van de keizer zal in zijn dure praal kledij ver­
brand worden. Evenals zijn doodsbed. De drie voorwerpen
vormen de echte bezittingen van de keizer. Het enige dat hij
in elk nieuw leven meeneemt.
Bij het horen van Shauns voetstappen opent de keizer zijn
ogen.- 'Je bent gekomen. Nu weet ik zeker dat ik het niet
lang meer zal maken.'
'Nog elf minuten, mijn vriend.'
'Wat zal het deze keer zijn?'
'Een acute hartstilstand.'
De laatste seconden tikken weg. De keizer kromt zijn rug,
zijn vingers klauwen in de kussens. Uit zijn keel welt een
ratelend gejank op.
Shaun stapt naar voren, houdt de bronzen spiegel op.
'Ik ... ,' brengt de keizer met de grootste moeite uit, 'ik
ben ... gereed.' Hij spert zijn ogen wijd open tot ze uit de
kassen lijken te puilen. In de magische spiegel verschijnt het
gezicht van de keizer, vaag en rimpelend. Alsof je het door
I)