Dode ogen (Tais Teng)

'Een koffie verkeerd,' zegt hij tegen de serveerster. 'En
een tosti, graag.'
Ze strijkt een blonde 10k van haar voorhoofd weg. 'Met
ham en kaas?'
Ze moet haar vraag herhalen voor hij knikt. 'Ja, ja. Alle­
bei.' Zijn hoofd voelt nog steeds wollig aan en het lijkt alsof
hij elke gedachte letter voor letter moet uitspellen. Hij heeft
de hele nacht in bed gelegen, oké, alleen was er met Deli
van slapen niet bijster veel gekomen.
Om negen uur zit de deur van de redactie nog steeds dicht.
Hij klopt op het glas, wuift. Een vrouw snelt toe en draait
het slot open.
'Goeiemorgen. Wat kunnen we voor je betekenen?'
'Tja, het is misschien een beetje een rare vraag . . .'
'Daar zijn kranten voor. Onze beste artikelen beginnen
vaak met een onzinnige vraag.'
'Bewaren jullie ook oude kranten?'
'Nee, die nemen onze medewerkers mee voor de katten­
bak.' Een snelle blikkering van intens witte tanden.
'Geintje. Ik snap best wat je bedoelt. Kom binnen. De laat­
ste drie jaargangen staan al op cd-rom.'
'Het is zestien jaar terug.'
'Ay. Sorry, we zijn maar een bijkantoor. Misschien heb­
ben ze zulke oude nog bij de hoofdredactie. Op microfilm.'
Arno's schouders zakken omlaag. Het was ook te ge­
makkelijk. Gewoon een oude krant opslaan en voor eens en
altijd weten dat het allemaal smerige leugens waren. Dat hij
geboren werd en echt bestaat.
'En waar vind ik jullie hoofdredactie?'
'Ze zitten in Houten. Vraag me niet waarom. Houten is
een gat.' Ze houdt haar hoofd iets schuin. 'Als je me eens
vertelde waarvoor je die kranten precies nodig hebt?'
'Het is eigenlijk iets heel stoms. Ik zoek mijn eigen ge-
137