Dode ogen (Tais Teng)

kringen. 'Goed, ik zal je Scheherazade zijn. Luister, 0 sultan.
Lang geleden werd een Chinese edelman verliefd op
een beeldschone dame en dat was tot wederzijds genoegen.
Alleen haastte de dame zich iedere middernacht na het liefdesspel
weg.
Natuurlijk verbood zijn geliefde hem om haar te volgen.
Zo gaat dat in sprookjes. En natuurlijk werd hij na een tijdje
te nieuwsgierig. En misschien ook wel een beetje jaloers.
Hij sloop achter haar aan en zag dat ze een meertje in waadde
en kopje onder ging. Hij wachtte tot de kringen verdwenen
en het water weer spiegelglad werd.
Na een half uur was ze nog niet boven water gekomen.
In die tijd geloofden de mensen hun eigen ogen nog.
Geen gedoe van: ben ik soms gek geworden? De edelman
zal niet meer gedacht hebben dan: "0, is ze er zo eentje?"
Wie weet vond hij het zelfs wel een rustig idee. Ze hield het
in ieder geval niet stiekem met een ander.
Toen ze de volgende ochtend aan de rand van het bos
verscheen, omhelsde de edelman haar. "Ik zag je het water
in lopen en ik weet dat je geen mens bent. Voor mijn gevoelens
maakt dat niets uit. Watergeest, rivierdraak, ik hou van
je. Word mijn vrouw!"
"Dat valt te regelen," sprak zijn minnares. "Ik zal je
huwen op voorwaarde dat je me nooit vraagt wat ik in
werkelijkheid ben. En als je me waarlijk liefuebt, zul je er
ook nooit achter proberen te komen."
Zij spraken af om drie maanden later te trouwen. De
edelman was van hoge geboorte, met talloze verplichtingen
en drie maanden was het absolute minimum om zo'n feest
voor te bereiden.
De grote 'dag brak aan. Heel vroeg in de ochtend, nog
voor zijn toekomstige gade zou komen opdagen, inspecteerde
de edelman de keuken. Hij wilde dat hun huwelijksfeest
perfect zou verlopen en geen van de gasten iets tekort
zou komen.
132