Dode ogen (Tais Teng)

krullende baarden, koningen met pruiken of lang, pekzwart
haar. Met groene ogen, bruine ogen of ogen zo grijs als een
mistige ochtend.
Toch hebben ze allemaal iets gemeen. Is het die onmis­
kenbaar arrogante uitdrukking in de ogen? De manier
waarop ze met opgeheven kin op het ordinaire volk neerkij­
ken?
Op de een of andere manier krijg je het gevoel dat het
broers zijn. Of misschien dezelfde man, die zich telkens op
bedreven wijze vermomd heeft.
Shaun passeert een zijden rol met een Mongoolse krijgs­
heer die peinzend naar een piramide van schedels tuurt. Hij
veegt met zijn vingertoppen langs een koperen basreliëf
van een trol die een krijgsbijl heft waar het bloed in strope­
rige druppels van afdruipt.
Pas bij een portret van een gedrongen man met een drie­
hoekige hoed blijft hij een ogenblik staan. De man heeft zijn
hand in zijn jas gestoken en iedere geschiedkundige zou
hem direct herkend hebben.
Shaun schudt zijn hoofd. 'Je bent te hebzuchtig, mijn
keizer, te roekeloos. Die keer had je bijna hel Europa en
misschien was de rest van de wereld je uiteindelijk ook wel
gelukt. Alleen wilde je te veel, te snel.'
Shaun grinnikt. 'Wat mij betreft mag je de wereld bezit­
ten en je keizer van alle mensen noemen. Zolang ik je god
maar blijf.'
Zijn volgelingen hebben zich achter in de kerk verzameld:
het meisje dat hij Delila noemt, de twee mannen die hij de
Klauwen van de Doodloze gedoopt heeft.
De keizer ligt uitgestrekt op een bank met satijnen kus­
sens, log als een aangespoelde walrus. De kussens zijn dra­
matisch zwart met zilveren kwastjes en de keizer draagt het
staatsiekleed van een heerser uit de Chou-dynastie. Shaun
14