Dode ogen (Tais Teng)

Ik ben dichter bij mijn eigen Utrecht dan ooit tevoren,
denkt hij.
Het klokkenspel sterft weg. Uit de stilte zwellen nieuwe
klanken aan: de mooiste muziek die hij ooit gehoord heeft.
Een bus toetert. Na een drietal zeldzaam onhandig aangeslagen
akkoorden jammert een stem: 'Nobody knows the
troubles I have seen .. .'
Een krachtig ingedrukte claxon klinkt vlak achter hem,
gierende remmen. Arno werpt zich opzij en belandt met een
huppel sprong op de stoeprand.
'Hé, ken je niet uitkehke! Hejjeh jeh awge soms in je
aggersak sitteh?' De bestuurder geeft hem de vinger, mept
op de claxon. 'Achtelekke gladiool!' voegt hij Amo nog toe
en scheurt dan weg.
Arno had hem wel kunnen omhelzen. Een echt mens! En
ik verstond hem! Hij sprak Nederlands en ik verstond hem!
+
11;