Dode ogen (Tais Teng)

'Begroet je geëerde voorouders!' lacht de keizer. De
punt van zijn zwaard klieft de linkerd ij van de sluipmoordenaar.
Ching K' 0 wankelt achteruit en werpt zijn dolk. Het mes
mist de keizer en ketst af op een bronzen pilaar.
De sluipmoordenaar zoekt steun tegen een zuil. 'Ik faalde
omdat ik je levend gevangen wilde nemen. Iemand anders
zal nu het vuile werk voor de kroonprins van Yen
moeten opknappen.'
Zeven keer hakt de keizer op Ching K'o in, doffe smakken
die tot in zijn pols doorschokken.
Hij laat zijn zwaard zakken en veegt het lemmet aan de
broek van Ching K' 0 af. Zijn bloed zingt in zijn oren, een
wild en triomfantelijk lied.
De dood kan mij niet aanraken! Ik had daar moeten liggen,
een bloederig kadaver met weggedraaide ogen.
Dat is het moment dat de keizer besluit dat hij voor
eeuwig wil blijven leven. Dat hij een van de onsterfelijke
goden zal worden.
De kamerheer glipt achter het altaar van de Godin der
Genade te voorschijn. 'Hoogstverheven Heerser, ik zal zijn
armzalige lijk voor de honden laten werpen. De opdracht
geven om zijn familie te wurgen.'
De keizer staart hem aan. 'Wat is dat voor dwaasheid?
Hij was een zeldzaam dapper man en naar men zegt een niet
onverdienstelijk dichter. Begraafhem in een graftombe van
witte jade en breng daarop zijn naam in goud aan!'
Hij steekt het zwaard terug in zijn schede. 'Ik heb een
goed mens zien sterven. De executie van een stel lafhartige
ratten zou een anticlimax en belediging voor Ching K' 0
zijn.' Hij gebaart naar de hovelingen. 'Verlaat mijn paleis.
Verlaat mijn stad. Ik neem jullie je naam en je bezittingen
af. Jullie zijn niets en niemand meer. Jullie voorouders zijn
kinderloos gestorven. Ga!'