BULLETIN WIJNANDSRADE - Vrienden van Wijnandsrade

Een gelovig maar elitair hekje
Uitslag prijsvraag
In de bulletins nummer 33 en 34 publiceerden wij een raadselachtige foto,
met de nieuwsgierige vraag wat het betreffende voorwerp voorstelt. Wij
zegden daarbij toe, onder de juiste inzendingen een leuk prijsje te verloten.
Wij hebben geen correcte inzendingen mogen ontvangen, dus die prijs
blijft in kas.Wij laten hierna Gir Wetzels aan het woord over de herkomst
van 'een hekje met een verhaal'; het gefotografeerde voorwerp dat wij een
tijdje geleden van hem mochten ontvangen.
Eigenlijk is er niets
geheimzinnigs aan het raadselachtige
houten hekje,
waarvan de foto vorig jaar
in uw locale heemkundetijdschrift
prijkte. Toen het
Rijke Roomse Leven nog
heel gewoon was, zeker in
'us' Limburg, gaf het gotisch
draaideurtje toegang tot
een devoot plekje in de
kerk. Nee, niet ergens middenin
of bescheiden
achterin. Maar vooraan, op
een vaste plek, zo dicht
mogelijk bij het altaar.
Of zoals Gir Wetzels, 73 en
al vanaf 1981 wonende in
Geleen - maar met zijn hart
nog altijd thuis in
Wijnandsrade - het formuleert:
'Vooraan in nagenoeg
elke kerk had je in die
Gir Wetzels bij zijn hekje.
tijd banken, speciaal gereserveerd
voor de beter gesitueerden, zeg maar de elite. Daar mocht de
gewone man niet gaan zitten. Ik geloof wel dat ze er extra voor moesten
42
Een jaar eerder, te weten op 26 november 1937, trouwt zoon Zef met
Josefine Akkermans, weliswaar dik vijf jaar ouder maar ook een 'mooi
meiske' van Wijnandsrade. Het stel trekt in een mooi nieuw huis naast de
smederij, vlak aan de dorpsstraat. De schuur 'in gen vot' dient dan al als
opslag van hooi, stro en bieten voor de dieren.
Zijn gezin gaat vijf kinderen tellen: in 1937 eerst Ans, zeg toch maar 'Annie'.
Daarna in 1939 zoon Sjef. In 1940 wordt Miets geboren en twee jaren later
wordt het gezin uitgebreid met Sjan. En in 1945 komt José het gezin compleet
maken.
Terug naar 1937, een belangrijk jaar, zeker voor Zef van Oppen, zo weet
zijn oudste dochter Annie. Amper getrouwd en stevig aan de slag in de
smederij van zijn vader, neemt Zef een belangrijk besluit. Hij maakt de
voorkamer van zijn nieuwe huis aan de Dorpsstraat 12 vrij om er een
winkel te beginnen in boeren- en huishoudelijke artikelen. Nee, daarvoor is
in die tijd geen middenstands-diploma nodig.
Annie legt uit: 'Wie voor het einde van 1937 zonder vergunning een winkel
wilde starten, moest haast maken, want na dat jaar kon dat niet langer.
Het meubilair verkaste naar de bovenverdieping en in de erker kwam de
etalage met rieken, schoppen, harken, weckflessen, gloeilampen, fietsen en
noem maar op.
Zef van Oppen.
19