n Makro-perspektief op kwaliteitsversekering in hoer onderwys

-36-
instansies tans besig om op institusionele vlak die
instelling van departementele navorsingsprofiele te
oorweeg (Goedebuure et.al.1990:169) in 'n poging om
enersyds meer doeltreffende doelwitbestuur toe te pas
en andersyds die toerekenbaarheid van departements­
hoofde in terme van hulpbronaanwending te verge­
maklik.
Die" meting van onderrigkwaliteite is meer proble­
maties, veral aan universiteite waar in die verlede
minder aandag as by die polytechnics aan die
ontwikkeling van 'n onderrigkultuur geskenk is.
Vanwe! die problematiek rondom die meting van
onderrigkwaliteit is heelwat aandag geskenk aan die
ontwikkeling van maatstawwe wat as In aanduiding van
onderrigkwaliteit gebruik kan word. Een daarvan is
programkwaliteit wat uiteraard meer met insette ten
opsigte van die opvoedkundige proses te doen het.
nit gee egter geen aanduiding van die kwaliteit van
aanbieding nie. Yorke (1991:242) is nietemin van
mening dat onderrigkwaliteit verseker kan word deur
die kwaliteit van vier hoof institusionele insette
ten opsigte van onderrigprogramme, naamlik personeel,
opvoedkundige toerusting, akkommodasie en studente­
ondersteuningsdienste te beheer. Die kwaliteit van
die program hang nie soseer van gemelde komponente op
sigself af nie, maar eerder van die interaksie tussen
die komponente. Gemelde interaksies kan herlei word