Download deel 2 - Textualscholarship.nl

3.4.3
De Plattegrond van Leiden achterin deel 2 van deze uitgave client om de in de
tekst en de annotaties genoemde Leidse straten, gebouwen en overige topografica
te localiseren.
Vertalingen
Fragmenten in de klassieke talen en in de moderne vreemde talen (met uitzondering
van Engels) zijn steeds van een vertaling voorzien; dit geldt ook
voor de vele poëziecitaten. Aflevering ir van Bijloop, Wuftheid', bestaat voor
het overgrote deel uit in het Frans geschreven brieven. Van dit hoofdstuk is in
deel r, Appendix iv een integrale vertaling afgedrukt. De annotaties bij dit
hoofdstuk hebben in de linkermarge een dubbele regelaanduiding: de eerste
verwijst naar de Franstalige versie in Bijloop, de tweede naar de vertaling.
Hieronder volgt een toelichting van de vertaler van Wuftheid'.
3.4.3.1 Toelichting van de vertaler
54
Wie de Franse tekstgedeelten in het werk van Kneppelhout leest, wordt wellicht
in sommige opzichten herinnerd aan het Engels van de Rus Nabokov of
van de Nederlander Maarten Maartens – een auteur die een eeuw geleden in
de Engelstalige wereld bekend stond als `the Dutch Tolstoï' – of aan het Frans
van de Roemeen Cioran, hoe verschillend deze schrijvers verder ook zijn.
Bij hun uiteenlopende talenten en disposities hebben zij gemeen dat zij zich
in een taal uitdrukten die niet hun moedertaal was, en dat de omstandigheid
dat het bij hen om een bevochten taal gaat, voor wie daar gevoelig voor is op
een diffuse maar onmiskenbare wijze haar sporen heeft achtergelaten in hun
proza.
Zo valt vermoedelijk wel statistisch aan te tonen dat bij deze auteurs, die
`extra hun best moesten doen', de frequentie en de diversiteit van idiomatische
uitdrukkingen groter zijn dan bij autochtone schrijvers. Ook bekruipt de lezer,
zelfs in het geval van een Nabokov of Cioran, somtijds het gevoel dat, hoe
gelukkig de gekozen formuleringen vaak ook zijn, een auteur die de taal met
de paplepel ingegoten had gekregen, een en ander toch nét iets anders, en dan
vooral een beetje vrijer en onnadrukkelijker, zou hebben opgeschreven.
Cioran heeft herhaaldelijk getuigd over het fanatisme waarmee hij een volmaakt,
ritmisch en `klassiek' Frans nastreefde, in de vrees anders door de
Franse lezer niet voor vol te worden aangezien.
In de teksten van Kneppelhout is dit streven naar francisering al even manifest.
Zelfs dringt zich aan de lezer van de Franse brieven in Wuftheid' bij
voortduring de indruk op dat het de auteur(s) niet zozeer gaat om de mededeling
als wel om de taal waarin deze gegoten is. Het lijkt te doen te zijn om
een demonstratie van taalvaardigheid in een vreemd idioom, waarbij de schrijver
tevens wil aantonen dat hij zich de kennis van de bijbehorende cultuur
VERANTWOORDING