Download deel 2 - Textualscholarship.nl

467-468
was, moest de reguliere opponent voor de vuist weg een voordracht houden.
(Leges § 202; meer specifieke bepalingen in § 199)
de wonderljkste en vreemdsoortigste onderwerpen: de leden waren verplicht een `geschikt
en niet te afgezaagd' onderwerp op te geven voor de plaatsvervangende
voordracht. (Leges § 201)
468 Vieuxtemps: Henri Vieuxtemps (r 8zo-1 88 r), Belgisch componist en violist;
trad reeds op zesjarige leeftijd op in het openbaar en had vanaf zijn dertiende
jaar een drukke concertpraktijk.
469 vergeven (ignoscere) en vergeven (venenare): respectievelijk vergiffenis schenken en
vergiftigen.
469 Andersen: Hans Christian Andersen (í 8o 5 -18 75 ), Deens schrijver. Mede door
toedoen van Potgieter werd Andersens werk ook in Nederland populair. In
18 3 8 verscheen de eerste Nederlandse vertaling van zijn werk, de roman 0. T,
in 1840 gevolgd door 't Was maar een speelman. (Reeser, Andersen op reis door Nederland,
p. 9-1o)
469-470
over den geest van het tijdschrik de Recensent: De recensent, ook der recensenten was een
literair tijdschrift (1806-1862) met een anonieme redactie. Doel van het blad
was `uitbreiding van ware kennis [en] van gezonde Oordeelkunde' en 'verbetering
van den algemeenen smaak'. De recensentwas een gezaghebbend blad, minder
conservatief dan de meeste bladen in die tijd en speelde een belangrijke
rol in de discussie over de romantiek. (Moderne encyclopedie van de wereldliteratuur,
dl. 8, p. 46-47)
470 Koning Willem II: Willem Frederik George Lodewijk (iz-i 849), koning van
Nederland van 1840 tot 1849.
471-472
de Kunst- meer algemeen onder den naam van Kul-Kronjk bekend: de Kunstkronjk, nitgegeven
ter aanmoediging en verspreiding der kunsten was in 1840 opgericht door de
Nederlandsche Maatschappij van schoone kunsten in Den Haag; doel was de
verspreiding van voorbeelden van goede kunst onder het publiek. Belangrijk
onderdeel vormden de gravures naar werken van bekende schilders. Onder de
abonnees werden van tijd tot tijd kunstwerken verloot. (Moderne encyclopedie van
de wereldliteratuur, dl. 5, p. 218)
363 HET DISPUUT-COLLEGIE