Militaire Spectator. - Boekje Pienter

ij den overste niet. Het was hem bekend dat de voorliggende
kampong de voornaamste en volkrijkste was , en dat men
er derhalve op bedacht moest zijn, ook hier den hartnekkigsten
weerstand te ontmoeten, als eene laatste poging om het
overschot van het detachement te vernietigen. Een blik op
zijne strijdgenooten slaande, zag hij ook maar al te goed ,
hoezeer er van zijne zijde eene laatste zedelijke inspanning
noodig was, om de vermoedelijk vernielende kracht eener
teleurstelling, die tot wanhoop kon voeren, voor te komen.
Tot dat einde verzamelde hij zijne brave soldaten , sprak ze
kort aan , deed hen gelooven dat achter die zigtbare stilte
het verraad woonde om den onbevangenen te lokken, en deed
hen beloven, dat zij ook nu niet zouden verzaken den bovennatuurlijken
moed en de ongehoorde volharding die zij tot
dusver getoond hadden. Hij wees hun op de redding die aan
gene zijde van de kampong ontwijfelbaar zou opdagen , en op
het loon dat hem wachtte, die de onverschrokkenheid tot het
hoogste toppunt der mogelijkheid zou weten te verheffen.
Blijkbaar was de zedelijke indruk welken deze weinige
woorden op allen te weeg bragten; zelfs de ligtere gekwetsten
grepen weder krampachtig naar de wapens , en vergaten in
deze oogenblikken hun onmenschelijk lijden. De nog on-
getroffenen , zeer klein in getal, schenen door nieuwe krachten
bezield, en bereidden zich tot eencn wanhopendcn aanval voor,
zich vaardig schikkende tot de maatregelen die den overste
beval.
Na de korte voorbereiding zette zich de kolonne weder in
beweging, altijd half omringd door het steeds aangrocijende
getal van vijanden. Op een honderdtal passen van den aarden
wal, die om de moskee was opgeworpen en den weg zijde-
lings bestek, genaderd, ontving men eene verschrikkelijke
losbarsting uit de lontgeweren van eene menigte muitelingen,
die plotseling te voorschijn traden en door het opleggen van
hunne geweren een zeker schot hadden.
Drie dooden en een aantal gekwetsten was het gevolg van
dit verraderlijk salvo, dat gelukkig nu niet onverwacht kwam.
e weg dien men onvermijdelijk volgen moest, en die langs
eenen wal, waarneven eene diepe gracht lag, voerde, was daar-
enboven met voetangels versperd, die, een na een , moesten
uitgetrokken worden om te kunnen vooruitkomen. Dit ver-
oorzaakte een noodlottig oponthoud. Om zich zoo spoedig
mogelijk aan het zekere schot der Padriërs te onttrekken,
gelastte de overste dat men meer regts af, door de moe-
rassige rijstvelden zoude baden. De overste oogste echter
ook hier de vruchten zijner zedelijke volharding, daar zijne
brave jagers woedend vroegen, om met de bajonet de ver-
sterkte moskee aan te vallen, en zoodoende eenen roemrijken
dood te vinden, of wraak te nemen in het bloed des laaghar-
tigsten vijands en glorievol te overwinnen. De diepe gracht
welke den wal omgaf, deed echter den overste afzien van
dit wanhopig besluit, waarbij zijne afgematte braven on-
twijfelbaar den dood zouden gevonden hebben. Zijne onder-
vinding en zijn geoefend oog hadden hem vrij spoedig doen
ontdekken, dat de onwetende vijand geen partij trok van den
wal, om zich voor de zeker treffende busschoten te waar-
borgen , waarop hij een werkdadig flankerend tirailleurvuur
uit de rijstvelden liet onderhouden , dat al voortgaande eene
onverwachte uitwerking moet voortgebragt hebben , — op
te maken uit het groote aantal muitelingen dat men zag vallen.
Met ongehoorde inspanning werd dit gevecht voortgezet,
tot dat men buiten bereik des geposteerden vijands gekomen
was, en men alsnu de moerassige rijstvelden kon verlaten,
om den weg weder te volgen. Bij eene vlugtige opsomming
der gevolgen , bleek het dat er nu geen officier of soldaat
bij het detachement in leven was , die niet min of meer ge-
kwetst was, en dat het getal der strijders tot op een zeer
klein getal manschappen was ingekrompen. Gelukkig ech-
ter dat men voorwaarts van vijanden bevrijd was, zoodat
men alleen bedacht kon zijn om de nog slagvaardigen in
de achterhoede te- vereenigen , onder de bevelen van den
dapperen en altijd koelbloedig gebleven l ste ° luitenant (thans
kapitein) Schouten, ten einde den vijand, die weder ver-
ward en al schietende en schimpende kwam opdringen,
terug te houden. Gelukkig waren deze manschappen nog
van een voldoend aantal patronen voorzien, die men ach-
tervolgcns de gesneuvelden en zwaargekwetsten had afge-
nomen.
Was de marsch der kolonne , gedurende den geheelen dag,
tot behoud der gekwetsten, langzaam geweest, nu, na deze
groote inspanning , werd hij in den waren zin des woords,
kruipende. De zwaar-, even als de ligtgewondcn, moesten
door het verlies van bloed, en uitgeput door honger en
dorst, voortgesleept worden. De aanhoudende aanmoediging
des oversten om te volharden, hadden echter hare kracht
verloren op de ongelukkigen ; alleen de ontembare vrees voor
eenen marteldood , hield liet leven en de beweging gaande.
Gelukkig echter dat de dag neigde en dat tegen half zeven
uur de duisternis een einde aan de barbaarsche vervolging
maakte. Bij het nog schemeren van den dag, vermeende
de overste het echter nog noodzakelijk, eene laatste, maar
bloedige les te geven aan den opdringenden vijand. Daartoe
posteerde hij , bij eene kronkeling van den weg , achter eenen