Bekijk werkstuk - Provincie Drenthe

Plastische chirurgie in de Eerste Wereldoorlog.
Na de Eerste Wereldoorlog waren er talloze verminkte ex-soldaten. Ongeveer 12%
(= 280.000 personen) van die soldaten had een blijvende verminking in het gezicht.
Op een aantal van deze verminkingen werd plastische chirurgie toegepast maar dit
was nog maar een beperkte toepassing. De verminkingen werden vooral veroorzaakt
door het gebruik van granaten en gifgas. Veel mensen werden blind door het gifgas
wat voor het eerst werd gebruikt in de tweede slag van Ieper. De granaten werden
gegooid over het niemandsland en kwamen terecht in loopgraven en op de
slagvelden.
In de loopgraven werden de hoofden vaak verminkt omdat dit als eerst boven kwam.
De gezichtsverwondingen zijn bij sommige soldaten zo erg geweest dat je het ook
wel gezichtsverlies kan noemen. Bijna 50% van de slachtoffers met
gezichtsverminkingen ging hieraan dood. Op de overlevenden werd vaak plastische
chirurgie toegepast. Deze vorm van chirurgie ontwikkelde zich sterk in de Eerste
Wereldoorlog doordat de artsen werden namelijk met nieuwe medische problemen
geconfronteerd werden. Allerlei nieuwe soorten verminkingen in het gezicht en op de
rest van het lichaam. Drastisch probeerden de artsen dit soort verminkingen op te
lossen. Dit lukte bij lange na niet. Door de verminkingen uit de Eerste Wereldoorlog
konden mensen niet meer goed functioneren en zagen eruit als monsters vanwege
de ernstige verminkingen in het gezicht. Hoe hard de artsen ook probeerden de
gezichten te herstellen, het was niet bij alle soldaten haalbaar. Wel werd het
verbeterd.
De creatie van een gezichtsmasker werd een groot succes. De gezichtsmaskers
boden een mogelijkheid voor de soldaten om met een normaal gezicht over straat te
gaan iets wat de dokters ze niet konden bieden. Het was dan wel een masker, maar
onder deze maskers zaten nog altijd de littekens en verminkingen van de zware
gevechten in de Eerste Wereldoorlog..
De Canadese luitenant
Wallace voor en na
plastische chirurgie.
30