Bekijk werkstuk - Provincie Drenthe

Hoofdstuk 2 – Het leven voor een soldaat aan het
front bij Ieper.
Leven in een loopgraaf
De Eerste Wereldoorlog was een loopgravenstrijd. In de Eerste Wereldoorlog zijn er
zoveel loopgraven aangelegd dat je de wereld rond zou kunnen. De loopgraven
werden aangelegd vanaf de Belgische grens tot aan de Zwitserse grens. Een
loopgraaf wordt zigzaggend aangelegd met een pionierschop het is dus niet een
lange strook want dit zou tijdens een granaatontploffing heel veel schade opleveren.
De infrastructuur van de Duitse loopgraven was beter dan de loopgraven van de
Geallieerden. De geallieerde legers groeven ondiepe en slecht voorziene
loopgraven, omdat ze dachten dat ze snel weer weg zoude zijn. De Duitsers
daarentegen maakten de loopgraven veel luxer.
Ze waren dieper met ondergrondse kamers
waarin een soort van meubilair en soms zelfs
met elektrisch licht. Ook boven de grond waren
de Duitse loopgraven beter voorzien met
pompen die het water wegpompten uit de
loopgraven. Dit was wel nodig want de
loopgraven waren door slechte
weersomstandigheden modderig en vol met
ratten. Ook lagen er gewoon lijken in de
loopgraven; dit was voor beide kanten zo. Vaak
zaten de soldaten gewoon tot en met hun
knieën in de modder. Velen werden ziek door
deze slechte omstandigheden.
Hiernaast zie je een brief van een soldaat van
het front bij Ieper uit het boek van Koenraad
Goudeseune. Hij schrijft in deze brief dat de
soldaten nooit veilig waren. Kwam ook doordat
er vaak ook aanvallen gepleegd werden midden
in de nacht. De soldaten moesten dus altijd
gefocust zijn.
Brief uit Ieper
We kunnen rusten, maar we zijn niet veilig. Ik wist al
langer dat we dat nooit zijn, veilig bedoel ik, maar de
laatste tijd weet ik dat alsmaar beter. Ook mijn
maten. Het enige wat we kunnen doen is proberen
onze wapens zo goed mogelijk vast te houden, en
geloof me, dat doen we, maar er zijn niet zoveel
manieren waarop je een wapen goed kan vasthouden.
Eén slechts en die kennen we uitstekend. Mijn
bajonet is zo scherp als een spiegel, ik scheer me drie
keer in de week. De sterren zijn erg mooi ‘s nachts.
Alleen al om de sterren wil je niet worden
neergeschoten. Sinds mijn verjaardag heb ik mijn
gasmasker nog niet moeten gebruiken. De fabrieken
waar ze die bommen maken is gebombardeerd. Niet
de onze. Misschien kan ik er na de oorlog werken?
Koenraad Goudeseune
Ziektes in de loopgraven.
Door de slechte omstandigheden in de
loopgraven werden veel soldaten ziek. Een van
de bekendste ziekten in een loopgraaf waren de
‘loopgravenvoeten’ . Dit kwam doordat de
soldaten constant met hun voeten in de modder
en viezigheid zaten, hun laarzen en kleding konden het vocht niet tegen houden. Zo
kregen ze vaak zwellingen en infecties aan de voeten, waardoor de voet(en)
kon(den) afsterven.
21