Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

vloeken in die ik kende. Het duurde een paar minuten voordat
ik weer een beetje bijkwam. Op de grond lag nog steeds het
lijk van Oeson en zijn mannen stonden er naar te kijken met
verschrikte starende ogen.
`Bent u klaar met dat geschreeuw ?' vroeg Henrix, `mag ik dan
ook eens wat zeggen?'
`Nee, je houdt je bek maar.'
Eén van Oesons mannen sprak een beetje Engels, wist ik. Hij
was een kortgebouwde donkere man. Met Henrix aan het
pistool liep ik naar hem toe. `Neem al die wapens en ga hier
weg', zei ik, `neem het lichaam van Oeson mee. Wacht buiten
bij de auto op me. Ik ga mevrouw Oeson halen'.
Hij knikte. `Geen geschiet', zei ik, `want dan komen er mensen
op af. Rustig weggaan.'
Met Henrix liep ik naar het hoofdgebouw. `En nu naar mevrouw
Oeson', zei ik.
`Wat maakt u toch een drukte om niets', zei hij onderweg,
`het was toch het enige wat ik doen kon ?'
`Een man zomaar neerknallen?' vroeg ik.
`Wat dacht u dan dat ik met de wapens gedaan zou hebben die
u me zou leveren ?'
Ik zweeg.
We liepen het huis in. Voor een kamerdeur stond een wacht.
Henrix gaf hem een kort bevel en hij gaf zijn stengun aan mij.
We gingen naar binnen. Het was een kleine kamer. Op het bed
zat Margreet, geheel aangekleed en bij het raam stond Akar.
Ze keken ons sprakeloos aan. Toen lachte Margreet. `Dat is
het laatste wat ik verwachtte. Meneer Kampman, bent u
bekeerd?'
`Laten we hier weggaan', zei ik, en tegen Henrix: `Ik wil een
jeep van u om naar Boerdos terug te rijden. En u gaat mee. Na
een kilometer zet ik u eruit, dan kunt u terug lopen.'
`Nee, daar begin ik niet aan.'
`U heeft niets te willen', zei ik en zwaaide dreigend met het
wapen.
`O zeker. Het enige wat u kunt doen is mij neerschieten, maar
dan komt u zelf ook niet levend weg. Ik begin er niet aan om
me te laten ontvoeren. Me even in het donker ergens te laten
afzetten, wat dacht u dat er dan onderweg met me zou
gebeuren door de heren die nu buiten staan te wachten?'
Margreet keek me aan. `Wat is er eigenlijk aan de hand?'
vroeg ze.
`Dat kan ik u nu niet uitleggen', zei ik en knikte
veelbetekenend in de richting van Henrix. Ik dacht na.
`Het beste wat we kunnen doen is alle wagens onklaar maken,
op de wagen van mevrouw Oeson na en één jeep voor mij.
Dan kunnen we weg zonder risico achtervolgd te worden.'