Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

trok mijn kleren uit, ging naast de mandiebak staan en goot
met het margarineblik helder verkoelend water over me heen.
Vroeger, in Indonesië, was ik gewend zeker een uur met
mandiën door te brengen. Ik smeerde mijn hoofd in met Life
Buoy zeep totdat de vlokken erop stonden en wachtte dan de
kakkerlakken af. Telkens als er één verscheen greep ik een dot
zeepvlokken van mijn hoofd en smeet die op het beest. Als hij
zich dan eindelijk losgeworsteld had kon hij een nieuwe vlok op
zijn kop krijgen. Soms waren er wel 4 of 5 tegelijk en dan was
je continu in de weer om ze bezig te houden. Ik moest me dan
echt losrukken van het karwei, om daar niet tot Sint Juttemis
te staan werpen. Ook nu kon ik me er niet van weerhouden om
steeds te kijken of er een kakkerlak uit de afvoergoot naar
boven kroop, maar dat was niet het geval. Al na een kwartier
verscheen ik geheel opgefrist en met natte haren op de veranda.
Henrix zat er nog, hij wees één van de rotan stoelen naast zich
aan en schonk me ongevraagd en toch gekregen een pilsje in.
Hij zei: `Dat is Margreet Oeson, die u meegenomen hebt. Dat
is niet zo prettig.' Het klonk zeurderig.
`Waarom', vroeg ik.
Hij keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. `Dus u doet
alsof u van niets weet', zei hij.
Ik begon hem minder sympathiek te vinden. Een klein
zelfingenomen opdondertje met zijn rode opgetrokken
wenkbrauwtjes.
`Ik hou me overal buiten', zei ik, `mijn handel is mijn handel en
verder bemoei ik me nergens mee.'
`U bent ook niet in uw eerste leugen gestikt', zei Margreet
achter ons. Ze zag er opgefrist uit. Henrix klapte in zijn handen
en ze bestelde citroenlimonade. Ze trok een stoel bij en ging
zitten.
`Nee', zei Henrix, `ik had ook al de indruk dat meneer Kampman
niet helemaal eerlijk met ons is.'
Ik begon me een beetje onbehaaglijk te voelen. `Dat moet u me
toch eens uitleggen', zei ik.
`Wel', zei Margreet, `u weet er dan niets van, laten we dat
voor de beleefdheid aannemen. Maar uw compagnon of uw
baas in elk geval wel. U bent hier om een partij wapens te
verkopen aan meneer Henrix. Hoe uw baas aan die wapens
komt weet ik niet maar het zal wel een partij zijn die hier door
de Japanners achtergelaten is, na de oorlog. Hij is goed op de
hoogte van de situatie want hij heeft een briefje gestuurd naar
mijn man en kennelijk ook naar meneer Henrix. Omdat ik toch
in Holland was heb ik voor mijn man een bod uitgebracht en
daarna nog een paar keer, maar ik kreeg uiteindelijk te horen
dat ze aan een hogere bieder verkocht waren. Daar wist u niets
van ?'