Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

Madrid was toch een belangrijk congres.
`Ik ben naar Brussel geweest', zei Arnold. Hij keek me van opzij
schattend aan.
'O.'
`Gisteravond belde Philip me op. John, Henk en jij zijn bij hem
geweest?'
`Ja, we hebben wat problemen doorgepraat', zei ik voorzichtig
en zweeg.
`Sigaret?' vroeg hij.
`Nee dank je'.
Hij stond op, liep even rond en ging weer zitten.
`Dat was eigenlijk wat ik je vragen wou', zei hij tenslotte,
`zijn er nog besluiten genomen?'
`Eh, hoezo?'
`Nou, ik weet niet, beslissingen van het een of ander.'
`Nee hoor. We hebben Schmidt bepaalde voorstellen gedaan en
hij zou er vandaag op terugkomen. Heeft hij je niet ingelicht ?'
`Nou nee.'
`Ach, het is allemaal niet zo belangrijk, maar ik geloof dat we
beter kunnen wachten tot hij er is. Ja sorry hoor, maar ik vind
het een beetje moeilijk om er nu over te praten.'
`OK. Ik heb zelf gisteravond ook een paar ideeën ingeleverd. Er
is een heel nieuwe ontwikkeling gaande.'
`Goede zaken gedaan in Brussel ?' vroeg ik om eens van onderwerp te veranderen.
`Ja, daar heb ik het over. Prima zaken. Zaken van verstrekkend
belang. Vanmiddag kan ik jou, John en Henk er wel méér over
vertellen, denk ik.'
We praatten nog een tijdje over lopende onderzoeken (naast
de financiën van de firma deed ik industrieel onderzoek) en
hij kwam niet meer terug op Schmidt.
4
Om half een begon de verjaarslunch. Moeder Bas was er al de
hele ochtend mee bezig geweest. De codeerafdeling was
ontruimd, de tafels tegen elkaar geschoven, witte tafelkleden
erop met bordjes. Schalen met broodjes op elke tafel, maar haar
trots was toch het hapje dat op elk bord al klaar lag: een
sneetje geroosterd brood, daarop dik kaviaar met een leeg
rondje in het midden waarin ze een rauw ei gelegd had.
`Recept van meneer Schmidt', zei ze trots. Met een man of
twintig hingen we om de tafels rond totdat de direktie beneden
kwam, Schmidt voorop en VandenAcker glimlachend en
handenwrijvend er achter. Ze zaten aan het hoofd van de tafel.
Moeder Bas schonk wijn in de glazen en VandenAcker tikte er
met zijn mes tegen en nam het woord. Op dat moment kwam
Eefje binnen, verlegen en schichtig en met een blos op de