Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

2
Een paar uur eerder zag het leven er heel wat vrolijker uit.
Schmidt had ons besteld om 7 uur in het Hilton. Vooraf hadden
we in café Zwart de zaken nog eens grondig doorgenomen, een
half broodje was onverteerd in mijn slokdarm blijven hangen,
een vervelend gevoel. Schmidt deed zelf open en nodigde ons
binnen. Als je bedacht dat zo'n kamer toch een 100 gulden per
nacht kostte, of misschien wel meer, dan was het niet veel
zaaks. Schmidt had kennelijk de gewoonte om overal natte
handdoeken op te hangen, zelfs over de arm van de bureaulamp,
het enige licht dat hij had branden. Het rook een beetje muf,
het was halfdonker en de kamer maakte een shabby indruk.
Hij had de boekhouder van het Engelse bedrijf bij zich, een
donkere breedgeschouderde women's man, die zich op de achtergrond hield.
`Well ?' zei Schmidt toen we zaten. Hij was een kleine vette
man, die nogal eens omhoog moest reiken als hij iemand een
schouderklopje wilde geven, wat hij graag deed. Ook
plaagstootjes in de zij konden er geregeld af. Op kantoor placht
hij de meisjes kneepjes te geven. Maar het meest hield hij van
kleine colleges over de eigenschappen die men moest hebben
om rijk te worden, en dat alles in een dik soort duits-engels
dat moeilijk te volgen was. Men moest vooral slim zijn om rijk
te worden, daar kon hij niet genoeg op hameren. En rijk was hij,
dat kon ook niet vaak genoeg verteld worden. Kortom, een
mannetje uit anti-semitische cartoons, maar hij was niet joods.
Integendeel, in de jaren 40-45 was hij boven Engeland uit de
lucht komen vallen.
'Well?' herhaalde hij. Hij bood ons geen drankje aan.
`Well what?' liet ik me ontvallen. Hier greep John in. Hij
stond op en ging met zijn brede rug voor de priemige
bureaulamp staan.
`Well Philip, it's like this', begon hij. Het was te zien dat hij
een beetje transpireerde.
`No, I want his opinion', interrumpeerde Schmidt en wees
Henk aan. Een slimmigheidje! Laat nooit degene praten die het
geprepareerde speechje wil uitbrengen, kies altijd een ander.
`This is our plan', zei Henk, `I put it on paper.' Hij
overhandigde hem het document, een memorandum van een
pagina of 8 waarvoor John noch ik geduld hadden kunnen
opbrengen, maar dat bestond uit hoofdlijnen en details,
uitgerekend tot op het aantal vuilnisemmers dat wekelijks naar
alle waarschijnlijkheid (met inachtneming van een beredeneerde
marge) buiten de deur gezet zou moeten worden á 2 minuten
per stuk (3 minuten voor de verdiepingen) tegen een
uurtarief van f 15.- inclusief overheads.