Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

`Misselijk', herhaalde ze.
`Kom, kom', probeerde ik met warme stem, `een beetje frisse
lucht.'
Ze keek me moeizaam aan en maakte een kleine kokhalsbeweging.
Ik ging weer zitten en we zwegen. Na een half uur leek het me
toch tijd om eens in actie te komen en Sandra knikte. Ik liep
voorzichtig de lange steile trap af waar tien jaar later
Marokkanen in doodangst op heen en weer renden. Ik had haar
cadeaus onder één arm en mijn tas onder de andere en elk
moment verwachtte ik haar iets te dikke lichaam tegen mij aan
te krijgen. Trippeltrippel naar beneden rennen zou dan niet
meer helpen. In mijn angst ging ik zo snel vooruit dat ik al
beneden stond toen zij nog maar halverwege was. Van opzij kon
ik haar zien dalen. Ze transpireerde en haar massa blond haar
hing voor haar ogen terwijl zij zich langzaam achterstevoren
naar beneden palmde. Even later zaten we bij Flora in de
Amstelstraat en dronken geruime tijd zwarte koffie. Ik lette
scherp en ongerust op haar. Het was etensuur en om ons heen
werden alsmaar vette broodjes besteld.
`Kom Sandra', zei ik telkens scherp als ze een kleine
kotsbeweging maakte, `hou je flink.' Ik wist zeker dat ik in
paniek zou raken als zij midden in die menigte het tafeltje zou
volbraken. Ineens stond ze op, gooide bijna haar stoel om en
verdween in snel tempo achter de deur Toiletten. Ik deed alsof
er niets aan de hand was. Ongedwongen dronk ik mijn koffie
en keek eens om me heen, maar na een minuut of twintig viel
er geen stand meer op te houden.
Ik stond nerveus op, de kauwende klanten keken, en ging het
damestoilet binnen. Er was een voorportaaltje met wasbak,
daarachter de gesloten deur.
`Sandra', riep ik gedempt. Geen geluid. Ik herhaalde het nog
een paar maal, in stijgende paniek. Deur opentrappen ? Bonzen ?
Net wilde ik de bazin gaan raadplegen toen de w.c. werd doorgetrokken en Sandra naar buiten
kwam. Ze zag er leeg uit.
Haar haar hing in bezwete pieken langs haar hoofd en er hing
nog wat slijk aan haar mondhoeken. Mijn opluchting was
onuitsprekelijk en terwijl ze haar mond spoelde rekende ik snel
af. Even later stonden we bij de taxistandplaats van het
Rerbrandtsplein. Sandra was nog wat wankel.
`Gaat het zo', vroeg ik, terwijl er een taxi kwam aanrijden, `heb
je geld bij je?' Ze knikte. Ik gaf haar de cadeaus en deed de
deur open. `Je bent lief', zei ze vlak voordat ze instapte en gaf
me een kus op de wang. De taxi reed weg en nadenkend liep ik
de Reguliersbreestraat in.