Tips voor Goed Verenigingsbestuur - Koninklijke Van Gorcum

voorzitter van het bisdom. Nadat alle klachten waren gespuid en telkens met hard
applaus werden onderstreept nam de voorzitter het woord. Hij maakte het er niet beter
op door zijn directeur te verdedigen, 'he stood by his man'! 'Ik zie dat de kloof tussen
parochianen en pastoor steeds groter wordt, maar hij heeft ook zijn kwaliteiten. In zijn
vorige parochie zouden ze hem graag terug willen hebben'. De aanwezigen vonden dit
schandalig, ze verzochten de voorzitter om hem dan ook maar meteen terug te sturen.
De voorzitter vond dit geen optie. 'De kloof kan volgens hem alleen via de christelijke
weg worden verkleind. Dat zal tijd nodig hebben'. Desgevraagd gaf de directeur aan dat
hij absoluut geen excuses zal maken. "Dat zou betekenen dat ik iets fout heb gedaan en
dat is niet zo. Ik heb steeds God en de kerk gediend'.
De directeur, de spil in het conflict, kreeg van zijn voorzitter nog even het woord en
maakte daar een escalerend gebruik van door te zeggen: 'We moeten ons hart openen
voor God. Dan voel je de steun om te overleven'. Deze escalerende duit in de
communicatiezak was net wat de aanwezigen nog nodig hadden als stichtelijke
uitsmijter. Het publiek werd rumoerig en cynisch. De laatste woorden van een van de
leden waren: 'Ik hoopte dat de pastoor vanavond iets gehoord zou hebben dat hem
raakte. Maar hij houdt een preek over liefde voor de Heer en hij geeft geen enkel
antwoord op onze kritiek. Deze man kan niet communiceren'.
De directeur moet vertrekken, aldus aanvoerder Pieter de Cock van het actiecomité. Dit
roept de leden op om hun kerkbijdrage stop te zetten en zo de voorzitter onder druk te
zetten. Inderdaad, macht van boven lokt tegenmacht van onder uit. Een conflict als dit
stimuleert enorm de betrokkenheid van de leden, zij vechten voor hun club en voelen
zich daarin niet serieus genomen en begrepen. Dus gaan zij ook het escalatiepad op,
chantage van de voorzitter via een contributiestaking.
Hoe had het nu anders en beter gekund? Ik geef wat suggesties.
Maak kristalhelder wat het doel van de bijeenkomst is, een kwestie van 'management
of expectations'. De termen bemiddeling, hoorzitting, informatieavond enz. roepen
elk heel verschillende verwachtingen op.
Organiseer geen bijeenkomsten als deze, waarbij het gaat om een conflict tussen
twee partijen van respectievelijk een en 300 personen. Dit kan volksgerichtachtige
situaties oproepen.
Zet als voorzitter niet de directeur - 'een kleine man in het zwart, stoïcijns kijkt hij
voor zich uit, de armen over elkaar' (allemaal informatieve lichaamstaal) - naast je.
Dat trekt meteen de onpartijdigheid of liever de meerzijdige partijdigheid van de
voorzitter in twijfel.
Beleg een bijeenkomst zonder de directeur erbij.
Stoom afblazen en erkenning geven aan emoties zijn van essentieel belang voor wie
een conflict wil oplossen. Bied de klagers dus royaal de mogelijkheid om in
voorgesprekken in kleine kring uiting te geven aan hun grieven.
Neem als voorzitter van de vereniging geen bemiddelingsrol op je. Doe het zeker niet
op deze manier. Houd je handen vrij voor een later moment. Schuw dan geen
'moeilijke' besluiten. Het is immers niet ondenkbeeldig dat een directeur als deze
doorgaat met niet-thuis te geven.
Besteed aandacht aan de halsstarrige directeur en zoek uit wat maakt dat hij doet
zoals hij doet. Mogelijk heeft hij hulp of begeleiding nodig van een personal coach of
psychotherapeut. Zijn credo 'Ik dien God en de kerk' kan en mag in deze tijd geen
legitimering zijn van kennelijk respectloze omgang met zijn medemensen, zijn leden.
95