Tips voor Goed Verenigingsbestuur - Koninklijke Van Gorcum

Het ASAE congres in Los Angeles - 2
Enkele observaties en reflecties
1-9-2010
Een van de sessies die ik op het ASAE congres (21-24 augustus) bijwoonde ging over
verenigingsdirecteuren, die al vele jaren bij een en dezelfde vereniging werken. Een
lange verblijfsduur is een interessant fenomeen, waarover een hoop te zeggen is. Dat
deden de aanwezigen dan ook. Als regel gaven zij, als zij behoorden tot de categorie met
de lange verblijfsduur, diverse voor de hand liggende en doorgaans plausibele redenen.
Natuurlijk werden suggesties gegeven die kunnen helpen om het zo'n lange periode 'uit
te houden'. Een van de inleiders opperde dat het toch wel heel belangrijk is om af en toe
eens afstand te nemen van je werk zodat je erover kunt reflecteren. Concreet: neem
eens een week, misschien zelfs wel twee, vakantie. Mijn schoenen vielen uit. Natuurlijk
ken ik de Noord-Amerikaanse bedrijfs- en arbeidscultuur; inderdaad, twee weken
vakantie per jaar is al heel wat!
Maar wie hard werkt en mogelijk nog wat privé zorgen met zich draagt, heeft allereerst
behoefte aan recuperatie, herstel, even bijkomen. Misschien ben ik een verwende
Europese man, die niet zonder een lange vakantie kan. Wat ik wel weet is dat het werk
niet binnen een week uit 'mijn systeem' is en dat het er al gauw weer insluipt in de week
voorafgaand aan vertrek naar huis. Dus hoezo reflectie in een of twee weken in de
context van het Amerikaanse arbeidspatroon? Natuurlijk zal mijn Amerikaanse collega
zich best kunnen ontspannen en natuurlijk gaat zijn onbewuste gewoon door, door hem
allerlei informatie aan te reiken.
Maar reflectie is voor mij toch vooral een bewuste activiteit, bijna meditatief van aard. Ik
word erbij geholpen door rust en aandacht; door het systeem geleidelijk uit me weg te
voelen vloeien; door te lezen over onderwerpen die mij interesseren, inclusief romans en
biografieën; door met dierbaren van gedachten te wisselen over wat me bezig houdt of
wat plotseling in het gesprek opduikt, alsof het daar al een tijd op zijn beurt heeft zitten
wachten.
Vakantie is voor de meeste mensen in onze samenleving iets heel belangrijks. Er worden
hoge verwachtingen aan gekoppeld, waardoor teleurstellingen al bij voorbaat worden
ingebakken. Er is veel geschreven over vakantiestress (voor, tijdens en na) en relaties
die tijdens vakanties worden beëindigd. Vakantie is voor veel mensen als het ware een
compensatie voor een dagelijks leven dat niet goed in balans is. We willen teveel in te
korte tijd, alleen of samen met persoon X of Y of met groep A of B. Ik zeg hier niets
nieuws.
Als we ons dagelijks leven, ook ons werkleven, evenwichtiger en minder overladen
zouden leven, dan zouden we niet zo'n groot verlangen (hoeven) opbouwen naar het
geweldige leven dat onze vakantie voor ons moet zijn. We zouden veel minder of
misschien wel geen compensatie nodig hebben. We zouden gewoon door de week nu en
dan tijd voor onszelf kunnen inruimen, misschien zelfs wel op een vast moment en
misschien zelfs ook wel voor reflectie.
294