Tips voor Goed Verenigingsbestuur - Koninklijke Van Gorcum

Het ASAE congres in Los Angeles - 1
Enkele observaties en reflecties
25-8-2010
Al een aantal jaren neem ik deel aan het congres van de ASAE: de American Society of
Association Executives. Ik ben lid van die club. Zij heeft 22.000 leden, van wie de helft
werkt bij een kleine vereniging (minder dan tien werknemers). Ik heb elk jaar artikelen
gewijd aan mijn deelname aan dit congres (Chicago, San Diego, Toronto). De volgende
congressen vinden achtereenvolgens plaats in St. Louis (2011), Dallas (2012) en Atlanta
(2013).
Ik ben een ervaren verenigingsman, ervaren aan beide kanten van het groene laken: als
directeur en als bestuurslid. Ervaring vind ik belangrijk, zij wordt nogal eens onderschat.
Maar ervaring krijgt mijns inziens meer waarde als zij bij voortduring wordt gevoed door
nieuwe ervaring, kennis en inzichten van anderen en van mijzelf. Die nieuwe voeding
haal ik vooral uit de VS.
Het belang van nieuwe voeding geldt vooral voor een 'beroep' als dat van
verenigingswerker, om het maar zo algemeen mogelijk uit te drukken. Deze werksoort,
dit 'vak' kent immers geen wetenschappelijke basis, er wordt niet systematisch
onderzocht, geen kennis opgebouwd. Maar toch blijft inspiratie nodig, ook al moet zij
komen van anekdotes, speculatieve theorieën en goed bedoelde generalisaties.
Ervaringen en hypothesen worden gedeeld, dit is belangrijk voor de ontwikkeling van
professioneel bewustzijn.
Voor mij is deelname aan dit congres een vorm van educatief toerisme. Ik ben de hele
dag in touw in een goed gefaciliteerde omgeving en neem 's avonds deel aan leuke
activiteiten. Ik let goed op aan welke sessies ik deelneem en maak veel aantekeningen.
Want ik verzamel kennis, ook 'tacit knowledge' en ik wil die kennis graag delen met
anderen in woord en geschrift.
Deze keer was de Nederlandse delegatie groter dan ooit: er was een georganiseerde
groep van vijftien personen (inclusief twee Vlaamse collega's). Bovendien heb ik nog een
handvol andere Nederlanders ontmoet, die op eigen gelegenheid of uit anderen hoofde
aan het congres deelnamen. Zij die voor het eerst deelnamen bleken nogal eens
teleurgesteld over wat zij in een sessie hadden gehoord, bij voorbeeld als het ging over
sociale media. 'Zij hadden meer verwacht'.
Dit is natuurlijk een veel voorkomend probleem, vooral bij een groot aantal deelnemers.
Dit doet zich ook bij wetenschappelijke congressen voor: er zijn enerzijds altijd
deelnemers die al veel van het betreffende terrein of onderwerp weten en anderzijds
deelnemers die zich komen oriënteren. Op de schaal van een congres als dit – 5.000 plus
een paar honderd online - is het onvermijdelijk dat je als presentator van een sessie
(learning lab) om te beginnen niet weet wie er in de zaal zitten, zodat je je verhaal niet
op hun niveau kunt afstemmen. Voorts kun je er vergif op innemen dat je verhaal bij een
deel van de mensen niet aankomt en bij een ander deel als oude kost wordt ontvangen.
Niemand tevreden dus.
292