Tips voor Goed Verenigingsbestuur - Koninklijke Van Gorcum

Na enkele dagen lopen kwam hij bij een schitterend groene heuvel, met prachtige
bomen, vogels en bloemen. Rondom stond een soort lage glanzend houten omheining
met een bronzen toegangspoortje. Tussen de bomen lagen her en der witte stenen
verspreid. Daarop waren opschriften te lezen als: Abdul Tareg heeft 8 jaar, 6 maanden, 2
weken en 3 dagen geleefd; Yamir Kalib heeft 5 jaar, 8 maanden en 3 weken geleefd.
Enzovoort. Hij die het langst had geleefd, was nauwelijks ouder geworden dan 11 jaar.
De zoeker was hevig aangedaan. De prachtige plek was een kerkhof en elke steen was
een grafsteen. Hij begon vreselijk te huilen.
Na verloop van tijd kwam de verzorger van de begraafplaats op hem af en vroeg hem of
hij huilde om een overleden familielid. Nee, zei de zoeker, maar wat voor vreselijks is
hier in dit dorp aan de hand? Waarom liggen er hier zoveel kinderen begraven? De oude
begraafplaatsverzorger stelde de man gerust. Er is geen sprake van een vloek, wel van
een oud gebruik. Op zijn 15de verjaardag krijgt elk kind van zijn ouders een boekje zoals
dit hier en dat moet hij om zijn hals hangen. Het is bij ons traditie dat hij vanaf dat
moment steeds wanneer hij intens van iets heeft genoten, in het boekje opschrijft: Links:
wat was het genot? Rechts: hoe lang heb ik genoten? Zoals:
'Hij leerde zijn vriendin kennen en werd verliefd op haar. Hoe lang duurde die hevige
hartstocht en de vreugde haar te kennen? Een week? Twee? Drieënhalve week? En de
emotie van de eerste kus, de diepe verrukking van de eerste kus... Hoe lang duurde die?
De anderhalve minuut van de kus? Twee dagen? Een week? En de zwangerschap en de
geboorte van het eerste kind...? En het huwelijk van de vrienden? En de zo felbegeerde
reis? En het weerzien met de broer die terugkeert uit een ver land? Hoe lang heeft hij
van die situaties genoten? Uren? dagen?
En zo noteren we in het boekje elk moment waarvan we genieten... Elk moment.
Wanneer iemand sterft is het bij ons gebruikelijk om zijn boekje open te slaan en alle tijd
van de genotvolle momenten op zijn graf te schrijven. Want dat is voor ons de enige en
ware GELEEFDE TIJD.'
Dat is wat ik u toewens en gun in het volgende jaar: een flinke portie GELEEFDE TIJD,
met of zonder opschrijfboekje!
259