Tips voor Goed Verenigingsbestuur - Koninklijke Van Gorcum

Vereniging en beroep: de beroepsvereniging
- 12
Hoe werken beroepsverenigingen aan hun strategie, hoe navigeren zij door hun
toekomst?
Wat missen we nu 27 oktober niet door gaat?
22-10-2009
Mijn collega Dinie Naezer-Heershop en ik proberen al enige tijd een netwerk van
beroepsverenigingsprofessionals, een informele vereniging als het ware, van de grond te
krijgen. We vinden dat door uitwisseling en samenwerking er voor deze clubs een wereld
te winnen valt.
Onze startbijeenkomst was op 23 juni 2009. Ik schreef hierover op het LinkedIn Platform
Beroepsverenigingen en het artikel 'De beroepsvereniging: een eigen netwerk!'. We
hadden thema's geïnventariseerd, waarin de deelnemers aan deze eerste bijeenkomst
hadden aangegeven geïnteresseerd te zijn. Thema's die wij clusterden in (1) missie:
visie, doel, leden, dienstverlening, belangenbehartiging, (2) middelen: organisatie,
mensen, onderzoek, financiën en (3) omgeving: trends, uitdagingen,
aanpassingsvermogen, allianties.
We organiseerden een tweede bijeenkomst op 27 oktober. Onderwerp: strategische
heroriëntatie (over scenario's, hoe in 2015 nog/meer aantrekkelijk te zijn voor je
doelgroep). Gastheer: collega Paul den Besten, directeur van de Vereniging van
Afgestudeerden en studenten van Wageningen Universiteit. Een onderwerp, waarvan wij
hoopten en verwachtten dat het op grote belangstelling zou mogen rekenen. Ik heb er in
diverse nieuwsbrieven aan de Platform-deelnemers en ook op deze plaats en op LinkedIn
diverse malen over geschreven.
Helaas, de belangstelling viel dermate tegen, dat we besloten de bijeenkomst van 27
oktober af te blazen. Onze gastheer vond het terecht niet verantwoord om samen met
zijn naaste collega Elvire Schlosser enkele dagen te besteden aan input maken
(presentatie) en de dag zelf, waarop maar een handvol mensen zou komen. Kortom, er
was een te grote wanverhouding tussen input en output. Dat is onprofessioneel.
Wij allen vinden deze afgelasting jammer, echt jammer, want ook aan bijeenkomsten die
worden afgeblazen, is veel werk besteed. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat we een
mogelijkheid voorbij moeten laten gaan, waarin we van elkaar hadden kunnen leren hoe
we, iedere beroepsvereniging voor zich, door onze toekomst navigeren, en waar we de
banden wat nauwer hadden kunnen aanhalen, nieuwe onderwerpen hadden kunnen
bedenken enzovoort.
In elk geval gaan Dinie en ik door, we zijn immers pas net van start, tegenvallers horen
bij het (verenigings-)leven en we vinden onze missie nog steeds de moeite waard.
174