Tips voor Goed Verenigingsbestuur - Koninklijke Van Gorcum

Voordat Margaret dit boek schreef was zij actief en zeer productief als journaliste (onder
eigen naam, zij was tweemaal gehuwd) voor de Atlanta Journal (Sunday Magazine), een
zeer bijzondere prestatie, gegeven het ook ten aanzien van vrouwen in de twintiger jaren
sterke conservatisme in het Zuiden van de VS. Zij overleed op 16 augustus 1949 na te
zijn aangereden door een taxi, terwijl zij met haar man de straat over stak om samen de
film Canterbury Tales te gaan zien.
Ik noem Margaret als derde belangrijke persoon omdat zij al vanaf haar 19de als enige
blanke actief was in de Afro-Amerikaanse gemeenschap van Atlanta. Daar was heel veel
moed voor nodig. Na het succes van haar boek heeft zij buitengewoon veel
liefdadigheidswerk gedaan, ook in de gezondheidszorg, voor deze bevolkingsgroep.
Helaas heeft zij de strijd en de successen van de Civil Rights Movement niet mogen
meemaken.
Atlanta heeft een vrouwelijke burgemeester van Afro-Amerikaanse afkomst, Shirley
Franklin. In 2010-2011 wordt, op een prachtige en centrale plaats in de stad, het Center
for Civil & Human Rights Museum geopend. Atlanta kan nu met recht goede sier maken
met de historie van een zware strijd, die vooral in het Zuiden van de VS is gestreden en
die natuurlijk in het leven van alledag voor vele mensen nog niet af is.
En nu kom ik terug op mijn stelling over het belang voor een beroepsvereniging om alert
te zijn op mogelijkheden voor connectie aan context. Ik vind het nogal vreemd dat in de
plenaire sessies van het ACR congres vorige week helemaal geen melding werd gemaakt
van King, Carter of het nieuwe museum.
Dat gold ook aan het feestelijke eind van het congres, zaterdagmiddag, toen de ACR
Peacemaking Award werd uitgereikt aan Ambassador John W. McDonald. Er werd
zelfs door niemand - noch de terugtredende voorzitter, noch zijn opvolger, noch de
ambassador - melding gemaakt van het feit dat zojuist bekend was geworden dat aan
Obama de Nobel Prijs voor de Vrede was toegekend. McDonald sloot zijn toespraak af
met de krachtige tekst 'It is possible to make the impossible happen'. Daar had hij zelf
drie fraaie voorbeelden van gegeven. En Obama's loopbaan en de Prijs zijn daar in
zekere zin ook voorbeelden van.
Ik realiseerde me pas na het congres wat ik had gemist: de connectie met belangrijke
feiten in de omgeving. Misschien heeft het te maken met politieke correctheid. Ik vind
dat professionaliteit zich daardoor niet zou mogen laten belemmeren. Misschien heeft het
bestuur van de ACR er gewoon niet aan gedacht. Ik heb ook geen media activiteit gezien
in de zin van persberichten bij voorbeeld. Dat doet de ASAE, de Amerikaanse vereniging
van verenigingsdirecteuren en andere verenigingsprofessionals, toch echt wel beter.
Maar het is niet helemaal redelijk om de ACR te vergelijken met de ASAE. De ACR
bestaat nog niet zo lang, zij is het product van fusie van een zevental verenigingen. Het
ledental is 5.000. Op het bureau werken acht personen. Heel veel werk gebeurt door
vrijwilligers. Maar er moet toch iemand of een commissie zijn, die aandacht heeft voor
kansen in de buitenwereld. Ik ga mijn kijk op de zaak voorleggen aan de ACR. Wie weet
heb ik het helemaal bij het verkeerde eind of heb ik slecht gekeken of geluisterd. Maar ik
was zeker niet de enige die connectie met context miste.
Een organisatie, waar (nog steeds) beweging in zit, let heel goed op kansen in de
buitenwereld om bij aan te sluiten. Als het even kan creëert zij zelfs dergelijke kansen.
172