Tips voor Goed Verenigingsbestuur - Koninklijke Van Gorcum

Onze club gaat nooit verloren
Nederland verenigingsland - een fotoboek over honderd jaar verenigingsleven
29-4-2009
Ooit gehoord van de katholieke geitenfokvereniging? Waaronder rangschik je zo'n club?
Bij religieus geïnspireerde verenigingen, bij clubs die zich bezighouden met dieren of bij
een beroepsgebonden vereniging (fokwerk)? Allemaal fout, het is een club voor
vrijgezelle jongens met een naam die 'zomaar' gekozen is. Ze doen graag rare stunts en
staan daarom bekend als oudejaarsvereniging! (pag. 9).
Ooit geweten dat Artis, de oudste dierentuin van ons land, ooit begon als
wetenschappelijk genootschap? Leden van Artis legden vanaf 1838 geld bijeen om een
verzameling dieren op te bouwen. Geleidelijk aan veranderde de doelstelling, maar er
bleven nog lange tijd twee ingangen: een voor betalende bezoekers en een voor leden.
(pag. 17) Nog een ander fraai voorbeeld van een vereniging, opgericht in 1959 'ten
dienste van wetenschap en volksgezondheid': de Nederlandse Vereniging van
Tweelingen.
En dan de omroep. Tijdens een ledenraadsvergadering van de VPRO in 1971 zorgden de
leden ervoor, dat er ook in de toekomst rokende mensen op televisie zouden verschijnen.
Met 26 tegen 25 stemmen werd hier namelijk een motie verworpen, waarin de
wenselijkheid werd uitgesproken het roken te vermijden in de beelduitzendingen (pag.
174). En binnen de NCRV richtten ontevreden leden eind jaren 60 de EO op. Zij wilden
actief evangeliseren, iets waarvan de NCRV juist meer afstand deed. 'De EO is biddend
geboren', zij werd het toonbeeld van wat individuele leden in het omroepbestel voor
elkaar konden krijgen (pag. 218). En sinds kort levert Andries Knevel zijn bijdrage aan
het ontstaan van mogelijk weer een nieuwe, echt christelijke omroepvereniging!
Het merendeel van de verenigingen in ons land was en is opbouwend van aard, maar
minstens zo belangrijk waren de 'afschaffers' (pag. 14), denk aan de vele verenigingen
tegen drankmisbruik. In het begin van de 20ste eeuw had elke stad minstens een - denk
aan de verzuiling, bijna alles in drievoud - eigen geheelonthoudersclub. De oudste club
was de in 1842 opgerichte Nederlandsche Vereeniging tot Afschaffing van
Alcoholhoudende Dranken. Wie lid werd, moest een onthoudingsverklaring ondertekenen
met daarin onder andere de volgende tekst (pag. 51): 'Ten einde door eigen voorbeeld
hiertoe mede te werken, verklaar ik geenen sterken drank te zullen gebruiken (behalve
op voorschrift van eenen geneesheer) noch aan anderen te zullen schenken'.
Bovenstaande wetenswaardigheden staan op de aangegeven
pagina's in een pas verschenen boek (224 pagina's, formaat 16,5 x
16,5 x 2,5 cm) met de titel Onze club gaat nooit verloren. Honderd
jaar verenigingsleven. Het is samengesteld door Ingrid van der Vlis
en uitgegeven bij Scriptum. In het colofon ontbreekt een jaar van
verschijning (2008). Het boek bevat ook geen toelichting waarom
het juist onlangs verscheen. Het is wel een helder en prettig
leesbaar boek, het bevat geen statistieken maar wel tal van alleraardigste foto's uit het
archief van Spaarnestad Photo. Het is een heel plezierig en onderhoudend fotoboek.
133