Inger PlaIsIer En KarIanne Kalshoven Gezonde Bedrijfscultuur
Inger PlaIsIer En KarIanne Kalshoven Gezonde Bedrijfscultuur Inger PlaIsIer En KarIanne Kalshoven Gezonde Bedrijfscultuur
34 INgEZONdEN BrIEf open brief van 21-jarige cliënte reinier van arkel aan minister schippers van vws Brief aan de minister Geachte mevrouw Schippers, Deze gehele dag zit ik al aan u te denken. En dat terwijl u mij niet eens kent. Dit klinkt als een romantische onbereikbare liefde. De realiteit is echter anders. Als uw plannen doorgaan, kom ik namelijk in de problemen. Ik ben een 21jarige jonge vrouw met ADHD. De ggz is mijn grote redding. Mijn gesprekken met mijn begeleidster houden mij dusdanig op de rails, dat het, sinds ik haar ken, alleen maar beter met me gaat. Ja, dit is met vallen en opstaan, maar that’s life. Het is in ieder geval ‘my life’. Vanmorgen ging het op zijn Brabants gezegd ‘keigoed’ met me. Nu, om 19.51 uur in de avond, ben ik moe. Ik ben moe omdat ik me heel de dag ontzettend heb zitten opvreten over het feit dat u, mevrouw Schippers, wil gaan bezuinigen op onder andere mij. Ik ben een psychiatrische patiënt. Mijn valkuilen zijn groot. Ik ben hyperactief, chaotisch, koningin der stemmingswisselingen, ontzettend impulsief en ik val van het ene probleem in het andere. Zo is mijn leven nou eenmaal. Máár mede dankzij de ggz kan ik tegenwoordig over mijn valkuilen heen springen. Soms val ik er nog in, dan wel met één voet. Soms lig ik in drijfzand en is het moeilijker om eruit te klimmen, maar zonder de psychiatrische hulpverlening zou ik erin verzuipen. Mijn inkomen is minder dan minimaal. Ik heb namelijk een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Ik ben op 18jarige leeftijd afgekeurd – 100 procent. Dit wil zeggen: ik kan niet werken. Studeren doe ik nog wel, maar mijn studie moet ik zelf betalen. Ik volg namelijk een thuisstudie. Waarom ik een thuisstudie volg? Omdat mijn concentratie zo slecht is, dat ik al moe zou zijn voordat ik op mijn school zou aankomen. Ik leer net zoveel als een ‘gewone’ student, maar ik krijg geen studiefinanciering. Dat vind ik helemaal niet erg. Dit is kostenpost nummer 1. Dan ga ik gelijk over op kostenpost nummer 2. Mijn auto. Als ik mijn auto niet zou hebben, kwam ik nergens. Ik durf namelijk niet met de trein te reizen; daar krijg ik ontzettende paniekaanvallen. Ik heb hard gewerkt om mijn rijbewijs te kunnen halen, en helemaal zelf betaald van mijn kleine miniinkomen. Ik wou namelijk werken aan mijn zelfstandigheid. Máár dit kostte me ook al extra geld. Ja! Want mensen met ADHD moeten een medische keuring ondergaan. Dit grapje heeft mij in totaal 500 euro meer gekost. Waarvan 184 euro voor de ‘onafhankelijke psychiater’, die mij in zijn leven nog nooit gezien heeft, in tegenstelling tot mijn vaste psychiater. Deze 184 euro mocht ik pinnen bij binnenkomst, nog voor ik de man in kwestie gezien had. Ik ben een kwartier binnen geweest en toen wist hij het al; ik was psychisch gezond genoeg om te kunnen autorijden. Tot er een brief op de deurmat viel dat ik ook nog maar een rijtest moest doen. Ik had ondertussen mijn TTT (tussentijdse toets) al gehaald. Hoezo, gevaar op de weg? Maar zonder die rijtest zou ik mijn rijbewijs niet krijgen, dus ik heb dat toch maar gedaan. Weer een aantal euro’s extra. Om maar niet te spreken over de extra rijlessen die ik na deze onzin heb moeten nemen, omdat er 5 (!) maanden tussen zaten. Ik heb mijn rijbewijs voor 3 jaar gekregen. Daarna mag ik weer opnieuw worden gekeurd. Ik moet worden gekeurd, terwijl ik mensen ken die ‘geestelijk gezond’ zijn en slechter en gevaarlijker rijden dan ik. En zij mogen 10 jaar rijden. Terwijl ik hetzelfde betaal voor een rijbewijs van 3 jaar (50 euro). Om aan te komen bij kostenpost nummer 3: mijn medicatie. Ik gebruik Ritalin. Dit heb ik nodig om enigszins te functioneren. Dit kost mij sowieso 170 euro per jaar (eigen risico). Maar dat vind ik niet zo erg, want dat moet iedereen betalen. Maar niet iedereen die chronisch ‘ziek’ is, hoeft binnenkort niet zoals ik fucking 300 euro te betalen. 300 euro. Ik voelde me al gediscrimineerd door al het bovenstaande, en dit is nog niet eens alles. Ik heb al extra kosten. En straks dus nog meer. Met mijn zielige miniinkomen. Ik kan al in paniek raken bij de gedachte. Stel dat gZ-PSYCHOLOGIE 6 n SEPTEMBER 2011
ik over een tijd geen geld heb om mijn psychiatrisch verpleegkundige te zien, en ik raak dan weer in paniek, en ik kom hier niet meer uit, dan raak ik in een zware depressie. Dat is niet overdreven. Waar sta ik dan? En met mij nog vele anderen. Dan vinden mensen het vreemd dat er zoveel rare dingen gebeuren. Dit zal alleen nog maar erger worden. Die ‘gekken’ kunnen namelijk niet alle hulp betalen. En als zij dat wel kunnen, is er misschien niet eens iemand beschikbaar om hem/haar te helpen. Er wordt namelijk ook bezuinigd op personeel. Mijn begeleidster kan haar baan kwijtraken. Zij, met nog 60 tot 80 anderen. Waar moeten de mensen dan naartoe die een band met hun hebben opgebouwd? Dit kan misschien nooit meer worden hersteld. Zij voelen zich dan nog meer onbegrepen door de wereld. Ik vraag me af of u wel weet hoeveel personen en gezinnen u in verwarring brengt. Staat u er wel bij stil dat u hele processen verstoort? Mensen en gezinnen die er keihard voor knokken om een leefbaar leven te krijgen, ondanks hun beperkingen? Hoe kan het mogelijk zijn dat hierop moet worden bezuinigd. Iemand met een gebroken been zet je toch ook in het gips? Iemand met een hartritmestoornis krijgt toch ook een pacemaker? Iemand met diabetes heeft toch ook zijn/haar medicijnen nodig? Waar de fuck staan wij dan?! De hele dag denk ik al aan u. En u maakt me zo boos. En ik vraag me al de gehele dag af: wie is hier nu ‘gek’? U of ik?! U helpt uw eigen land en samenleving naar de klote. En mede dankzij uw hulp zullen er nog veel meer psychiatrische patiënten ontstaan. Waarschijnlijk kan mijn alleenstaande moeder over 2 jaar zelf naar een psychiater als haar 2 kinderen niet de juiste hulp krijgen. En zij het niet meer kan redden met haar minimuminkomen omdat zij veel tijd moet en wil besteden aan haar kinderen (en dit nog meer geld gaat kosten dan het nu al doet). Kind nummer 1: dat ben ikzelf, met ADHD. Kind nummer 2: mijn broertje, een autist met een angststoornis, een dwangstoornis en ADHD. En niet alleen mijn moeder, maar met haar nog vele andere moeders/vaders/verzorgers/mensen die hun baan kwijtraken met weinig kans op de arbeidsmarkt door bezuinigingen. Er liggen vannacht waarschijnlijk veel mensen wakker door uw ‘geweldige idee’. Cliënten, vaders, moeders, broertjes, zusjes, opa’s, oma’s, ooms, tantes, begeleiders, psychiaters, psychologen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Allemaal denken zij aan u. Ik hoop dat u hier vannacht goed door slaapt. Als u vannacht een nachtmerrie krijgt, wordt u morgenochtend wakker en begint u aan uw fijne dag. Een croissantje met verse jus. Lekker genieten van uw topsalaris. Wanneer wij morgen wakker worden, begint de nachtmerrie voor ons misschien pas... Slaap lekker! Met vriendelijke groet, Psychiatrische P. van 21 jaar PS. ‘Gekken’ is in mijn geval sarcastisch bedoeld. Ik vind namelijk dat iedereen, ongeacht beperking of niet, gelijk staat in deze samenleving. Ik vind het jammer dat het kabinet daar anders over denkt. deze open brief is eveneens gepubliceerd op het openbare reinier van Arkel Blog: http://reiniervanarkel.wordpress.com/2011/07/13/een-brief-aan-mijn-nachtmerrie INgEZONdEN BrIEf gZ-PSYCHOLOGIE 6 n SEPTEMBER 2011 35
- Page 1 and 2: JAARGANG 3 NUMMER 6 SEPTEMBER 2011
- Page 3 and 4: CoLoFoN GZ-psychologie is een onafh
- Page 5 and 6: Inspectie: vrijgevestigde klinisch
- Page 7 and 8: zonde bedrijfscultuur Zelfregie en
- Page 9 and 10: 'de mate van ethisch leiderschap va
- Page 11 and 12: dat ‘psychologiseren’ een weste
- Page 13 and 14: Klachten Therapie Alle cliënten kr
- Page 15 and 16: treatment of panic disorder and ago
- Page 17 and 18: (nog) niet mogelijk fOTOgrAfIE: STO
- Page 19 and 20: het buitenland naar Nederland, maar
- Page 21 and 22: De procedure duurt lang: er kan 5 j
- Page 23 and 24: Het al dan niet zonder hulp voltooi
- Page 25 and 26: n Gunnar, M.R., & Kertes, D.A. (200
- Page 27 and 28: eter, kunnen worden uitgeoefend doo
- Page 29 and 30: klachten, ze hebben oog voor de pro
- Page 31 and 32: 30 september 2011 Cognitieve Therap
- Page 33: 1. in het rapport wordt op inzichte
- Page 37 and 38: INgEZONdEN BrIEf Is invoering van a
- Page 39 and 40: INGER PLAISIER EN KARIANNE KALSHOVE
ik over een tijd geen geld heb om mijn psychiatrisch verpleegkundige te zien, en ik raak dan weer in paniek, en ik<br />
kom hier niet meer uit, dan raak ik in een zware depressie. Dat is niet overdreven. Waar sta ik dan? <strong>En</strong> met mij nog<br />
vele anderen. Dan vinden mensen het vreemd dat er zoveel rare dingen gebeuren. Dit zal alleen nog maar erger<br />
worden. Die ‘gekken’ kunnen namelijk niet alle hulp betalen. <strong>En</strong> als zij dat wel kunnen, is er misschien niet eens<br />
iemand beschikbaar om hem/haar te helpen. Er wordt namelijk ook bezuinigd op personeel. Mijn begeleidster kan<br />
haar baan kwijtraken. Zij, met nog 60 tot 80 anderen. Waar moeten de mensen dan naartoe die een band met hun<br />
hebben opgebouwd? Dit kan misschien nooit meer worden hersteld. Zij voelen zich dan nog meer onbegrepen door<br />
de wereld.<br />
Ik vraag me af of u wel weet hoeveel personen en gezinnen u in verwarring brengt. Staat u er wel bij stil dat u hele<br />
processen verstoort? Mensen en gezinnen die er keihard voor knokken om een leefbaar leven te krijgen, ondanks<br />
hun beperkingen? Hoe kan het mogelijk zijn dat hierop moet worden bezuinigd. Iemand met een gebroken been<br />
zet je toch ook in het gips? Iemand met een hartritmestoornis krijgt toch ook een pacemaker? Iemand met diabetes<br />
heeft toch ook zijn/haar medicijnen nodig? Waar de fuck staan wij dan?! De hele dag denk ik al aan u. <strong>En</strong> u maakt<br />
me zo boos. <strong>En</strong> ik vraag me al de gehele dag af: wie is hier nu ‘gek’? U of ik?!<br />
U helpt uw eigen land en samenleving naar de klote. <strong>En</strong> mede dankzij uw hulp zullen er nog veel meer psychiatrische<br />
patiënten ontstaan. Waarschijnlijk kan mijn alleenstaande moeder over 2 jaar zelf naar een psychiater als haar<br />
2 kinderen niet de juiste hulp krijgen. <strong>En</strong> zij het niet meer kan redden met haar minimuminkomen omdat zij veel<br />
tijd moet en wil besteden aan haar kinderen (en dit nog meer geld gaat kosten dan het nu al doet). Kind nummer<br />
1: dat ben ikzelf, met ADHD. Kind nummer 2: mijn broertje, een autist met een angststoornis, een dwangstoornis<br />
en ADHD. <strong>En</strong> niet alleen mijn moeder, maar met haar nog vele andere moeders/vaders/verzorgers/mensen die hun<br />
baan kwijtraken met weinig kans op de arbeidsmarkt door bezuinigingen.<br />
Er liggen vannacht waarschijnlijk veel mensen wakker door uw ‘geweldige idee’. Cliënten, vaders, moeders, broertjes,<br />
zusjes, opa’s, oma’s, ooms, tantes, begeleiders, psychiaters, psychologen en zo kan ik nog wel even doorgaan.<br />
Allemaal denken zij aan u. Ik hoop dat u hier vannacht goed door slaapt. Als u vannacht een nachtmerrie krijgt,<br />
wordt u morgenochtend wakker en begint u aan uw fijne dag. Een croissantje met verse jus. Lekker genieten van<br />
uw topsalaris. Wanneer wij morgen wakker worden, begint de nachtmerrie voor ons misschien pas... Slaap lekker!<br />
Met vriendelijke groet,<br />
Psychiatrische P. van 21 jaar<br />
PS. ‘Gekken’ is in mijn geval sarcastisch bedoeld. Ik vind namelijk dat iedereen, ongeacht beperking of niet, gelijk<br />
staat in deze samenleving. Ik vind het jammer dat het kabinet daar anders over denkt.<br />
deze open brief is eveneens gepubliceerd op het openbare reinier van Arkel Blog:<br />
http://reiniervanarkel.wordpress.com/2011/07/13/een-brief-aan-mijn-nachtmerrie<br />
INgEZONdEN BrIEf<br />
gZ-PSYCHOLOGIE 6 n SEPTEMBER 2011 35
Change language