Van Spyskaart tot Feesmaal Skriflesing: Fil 1:27 ... - Worcester | Vallei

26 Augustus 2012
Tema 3: Van Spyskaart tot Feesmaal
Skriflesing: Fil 1:27 - 2:4
Tydens ons staptog deur die noorde van Spanje was en van die vreugdes om saans op ‘n klein middeleeuse dorpie
aan te kom en dan te ontdek die inwonders het ‘n spesiale spyskaart saamgestel vir peregrinos(pelgrims). Hulle
noem dit die menu del dia, oftewel die ete van die dag! Die menu del dia het nogal ‘n primereo plato (voorgereg),
secundo plato (hoofgereg) en postre(nagereg) gehad. Meestal was die menu del dia sommer op ‘n swartbord buite
in die straat waar honger pelgrims na die vreemde Spaanse woorde gestaar het en probeer ontsyfer het wat dit
beteken. Woorde soos ensalada mixtum (gemengde slaai), pollo (hoender) , pulla(seekat), boccadillo a
jamon(toebroodjie met ham), tarta de Santiago(koek) en soupa de Galicia(sop eie aan Galicia) het ons gefassineer.
Gewoonlik was daar ook vino tinto of vino blanco (rooi en wit wyn) en pan (brood) by die maaltyd.
Na ons die bestelling geplaas het, het ons met groot afwagting gewag vir die gereg om tafel toe te kom. Meestal het
ons maar ons harte vasgehou en gehoop die opwindende name op die spyskaart sal ons nie teleurstel nie.
Ongelukkig het dit soms. En daar is niks erger vir ‘n honger pelgrim wat heel dag geloop het en half sterwend kom
aansit aan die tafel, om te ontdek die gereg wat so belowend geklink het op papier, is in werklikheid niks anders as
‘n baie droë stuk brood met ‘n halfverlepte slaaiblaar en ‘n vetterige stuk hoender op nie. Almal van ons ken die
teleurstelling as dit wat op die spyskaart belowe word in die praktyk nie naastenby lyk of proe soos ons gedink het
nie. Aan die ander kant word die beloofde gereg op die spyskaart eers werklik ‘n feesmaal as dit proe soos dit lyk!
Dan kan jy vir dae nog praat oor die ongelooflike sop of slaai of tuna wat jy op Melida of Villafranca of Triacastello
geëet het!
Die week wil ons dink daaroor dat dit ook waar is van gelowiges se lewe. Die Bybel is nes ‘n spyskaart is wat jy in
die restaurant kry. Dis vol beskrywings en prentjies van heerlike geregte wat jou mond laat water. MAAR dit bly net
woorde en prentjies op papier totdat die maaltyd bedien word. Eers dan, as die maaltyd bedien word, word dit
woorde op die spyskaart ‘n feesmaal. So is dit met gelowiges se lewe. Al die wonderlike dinge waarvan die Bybel
praat en al die wonderlike dinge wat Christus ons leer, word eers ‘n ware feesmaal as ons die bestanddele van ons
lewe byvoeg en dit elke dag begin lewe!
Ongelukkig is dit die nie die ervaring van baie ongelowiges nie: hulle lees en hoor van al die wonderlike dinge
waarvan die Bybel praat – oor liefde en vergifnis en aanvaarding en nederigheid en vriendelikheid, en
lankmoedigheid, om ander se belange hoër as joune te stel, om jou vyande lief te hê, om jou broer se nood te verlig,
ens. Dit laat hulle monde soos ‘n goeie spyskaart water. Hulle kan nie wag vir die gereg nie. Totdat hulle Christene
ontmoet en dan die wrede ontdekking maak: die geregte waarvaan die Bybel praat is nie beskikbaar nie. Christene
se lewe lyk stem nie ooreen met die Bybel nie. Ons het nie die woorde van die Bybel gemeng met ons lewe van elke
dag nie. En as dit gebeur – word ongelowiges ontnugter - en wil hulle met Christus en Christenskap niks te doen hê
nie.
Alan Hirsch vertel ‘n aangrypende storie van hoe hy en sy seun op reis was tussen St Louis en Milwaukee. Hulle het
vroeg oggend gestop vir ontbyt by ‘n kitskos-plek langs die pad. Dit was ‘n Sondagoggend, die plek was oorvol en
daar was hopeloos te minpersoneel. Daar was net een ou in die kombuis en ‘n middeljarige vrou moes al die
bestellings neem en alleen die bediening behartig. Terwyl die arme vrou gespook het om alles te behartig het sy kort
kort verskoning gemaak aan die kliënte wat moes wag en verduidelik dat twee ander werkers siek geraak het en nie
opgedaag het vir werk nie. T.s.v. die hopelose situasie het die 2 werkers so hard en vinnig as moontlik gewerk om
almal se kos te bedien. Gelukkig was almal geduldig en het hulle begrypend vir hulle kos gewag. Almal behalwe een
man. Die middeljarige man was byne voor in die ry, aangetrek in kerkklere en met ‘n Sondagskool boek in sy
handDit was vir almal duidelik dat hy oppad kerk toe was. Kort na hy sy bestelling geplaas het, het hy oor die
toonbank geleun en hardop begin kla. Na ‘n ruk het hy letterlik op hulle begin skreeu en gesê: Ek wil asseblief nou
dadelik my kos hê sodat ek op pad kan wees! Die arme kelnerin het weer probeer verduidelik hoekom hulle so
sukkel, toe hy in woede sy Sondagskool boek gryp en met ‘n laaste belediging by die restaurant uitgestorm het.
Terwyl die kelnerin in trane uitgebars het, het die ander mense verslae gestaan. Alhoewel niemand iets gesê het nie,
was dit duidelik wat hulle gedink het: “ Ongeskik. Regte buffel. Huigelaar. Tipiese Christen. En om te dink hy is
oppad kerk toe.” Die restaurant was vol mense wat met woede en hartseer reageer het op die gedrag van die
getroue kerganger. Die punt is: sy lewe het ongelukkig nie gepas by die boodskap van jesus Christus nie en daarom
het die spyskaart nooit ‘n feessmaal geword nie. Inteendeel. Dit het baie mense ontnugter oor die Christendom en

Christene. Heel waarskynlik sou hulle moeilik oorreed word om ooit weer ‘n kerk te besoek, wat nog te sê van in
Christus te glo!
Die hartseer is dat dit maar een storie is. Ons kan ongelukkig almal stories vertel van Christene wie se optrede nie ‘n
advertensie vir Jesus Christus was nie. En nog erger. Ons kan elkeen vertel hoe ons eie optrede al vir Jesus Christus
‘n verleentheid was. En as dit gebeur, dan word die spyskaart nie ‘n feemaal nie. Dan raak die sout laf en word die
lamp onder ‘n maatemmer weggesteek.
Omdat Paulus dit weet - omdat hy weet hoe belangrik ons lewe vir die Here is, skryf hy gereeld in sy briewe hieroor.
In ons Skrifgedeelte begin hy ook deur ons te vermaan: Hoofsaak is dat julle lewenswandel in ooreenstemming met
die Evangelie van Christus moet wees.(1:27) M.a.w. die belangrikste ding waaraan ek julle wil herinner is dat die
dinge waarmee julle elke dag besig is (Gr woord vir lewenswandel is woord wat met alledaagse/ gewone lewe
verband hou) in lyn moet wees/ verband hou/ lyk soos die boodskap oor Jesus Christus. Die Message vertaling
beklemtoon dit pragtig: “Meanwhile, live in such a way that you are a credit to the Message of Christ.” Lewe so dat
jy ‘n advertensie vir Jesus Christus is.
Vriende, dis die hart van ons 40 dae reeks oor sout en lig wees: ons moet so lewe dat alles wat ons elke dag doen en
sê, ‘n advertensie vir Jesus Christus is. Dis die beste manier om sout en lig vir die wêreld te wees. Met jou lewe.
Praatjies en mooi getuienisse alleen sal mense nie oorreed nie. Net ‘n lewe wat die boodskap van Jesus Christus
waardig is!
En dis die vraag wat elkeen moet vra voor ons aansit aan die nagmaalstafel: hoe lyk my lewe? Kan ander in my vir
Christus sien? Lewe ek so dat ek ‘n lewende advertensie vir Jesus Christus is?
En moenie te gou antwoord nie. Want ons ander teks vanoggend laat mens stil word voor die Here: 1 Joh 2: 6 sê:
“Wie beweer dat hy in Hom bly, behoort self ook te lewe soos Jesus gelewe het.”En die Message vertaling sê:
“Anyone who claims to be intimate with God ought to live the same kind of life Jesus lived.” Dit klink onmoontlik,
maar tog staan dit in die Here se Woord. Elkeen wat beweer dat hy/sy ‘n verhouding met die Here Jesus het,
behoort te lewe soos Jesus geleef het. Dallas Willard sê dit mooi: “Ek leer by Jesus om my lewe so te leef asof Hy
nou in my leef.” As ons ‘n advertensie vir Jesus Christus wil wees, moet ons na mense, na dinge en situasies kyk
deur Jesus se oë en moet ons reageer en optree soos Jesus sou gedoen het as Hy in my skoene was. Baie prakties
beteken dit dat ons moet dink hoe ons optree as die die dame wat telefoonbemarking doen ons tydens ete pla. Ons
moet vra: Hoe sou die Jesus wat in my leef, wou hê dat ek die bemarker hanteer? Dis om die kelner, of motorwag
te behandel soos Jesus sou. Dis om my buurman wat sukkel om te oorleef te behandel soos die Woord van die Here
ons leer om ons naaste te behandel. Dis om jou motor te bestuur met geduld en beleefdheid – soos Jesus sou
bestuur het. Op ‘n manier is dit eenvoudig. Maar tog ongelooflik uitdagend: ons word uitgedaag om soos Jesus te
wees! Hierdie opdrag is so groot en uitdagend dat dit ons ons lewe lank moet besig hou.
Hoe kry mens dit reg? Hoe kan ons leef soos Jesus geleef het? Wat ek die afgelope paar jaar leer is dat Jesus nie van
ons vra: Kom en bestudeer my nie. Hy vra: Kom en volg my! Dis nie genoeg om net meer en meer van Jesus te leer
nie. Ons moet dissipels word! Dissipels leer nie net nie meer van Jesus nie, hulle pas wat hulle leer toe op elke deel
van hulle lewe. Ons doen nie net Bybelstudie nie. Ons hou nie net Stiltetyd nie. Ons begin dit wat ons leer dadelik
inoefen. Ons laat die Woord van die Here toe om ons hande, ons lippe, ons geld, ons talente, ons gesindhede, ja
elke stukkie van ons lewe, te verander. Ons vra elke dag: hoe verander wat ek in die Bybel lees my lewe vandag?
On bid: Here gebruik U Woord om my lewe te verander!
Dis wat dissipels doen: Ons glo nie net in veranderde harte nie, ons wys dat ons harte nuut gemaak is. Ons glo nie
net in liefde nie, ons bewys liefde aan ander. Ons glo nie net daarin om ander in nood by te staan nie. Ons bewys
barmhartigheid aan hulle wat gebroke is. Ons glo nie net in die doen van goeie werke nie, ons doen dit.
Vriende, dis ons grootste uitdaging as kinders van die Here. Ons moet met ons lewe wys dat die Evangelie van Jesus
Christus ons lewe verander het. Dis dringend nodig, want navorsing wys dat Christene se leefwyse baie min verskil
van nie-Christene se lewe. Juis daarom moet ons verstaan hoe belangrik dit is dat elkeen wat sê dat hy/sy in Jesus
Christus glo, dit duidelik moet wys met die manier waarop ons lewe. Ons lewe moet ‘n advertensie vir Christus
wees. Dan, en dan alleen, sal die wêreld glo. Amen.