Graansorghum Cover - Pannar Seed

d) Fosfor
-8-
Grondontledings word as basis gebruik vir die bepaling van die P-status
van ʼn grond. Fosforbemestingsriglyne word gegee waar grond P-status
bepaal is volgens die gestandaardiseerde Bray 1-ekstra-heringsmetode.
Ander metodes word ook gebruik. Hoewel daar nie ʼn eenvoudige vaste
verwantskap tussen metodes is wat vir alle gronde geld nie, kan die
vergelykende ontledings in Tabel 2 vir die meeste gronde gebruik word.
Uitsonderings wat in ag geneem behoort te word, is swaar kleigronde,
alkaliese gronde (pH [KCl] > 6) en veral gronde wat vry kalk bevat. Tabel
2 is ook nie geldig wanneer rotsfosfaat toegedien is nie.
Tabel 2: Vergelykende P-waardes vir verskillend Pekstraksiemetodes:
Bray I Bray II Ambic I Olsen
7 9 5 4
10 13 8 6
13 18 11 9
16 22 13 11
19 26 15 13
23 31 18 15
27 36 21 17
30 40 24 19
33 45 27 22
Toedieningspraktyke
Die algemene praktyk is dat P-bemesting gewoonlik gebandplaas word
tensy die hoeveelheid om praktiese redes nie in die misstofmengsel
gegee kan word nie.
Die optimum fosforkonsentrasie onder omstandighede waar tussen 5 en
11 kg P ha -1 in die band met plant toegedien is, is op 17 mg P kg -1 oor
alle streke vasgestel.
Die hoeveelheid fosfor wat per hektaar toegedien moet word om die
grondkonsentrasie met 1 mg P kg -1 (Bray I) te verhoog, ook bekend as
die P-behoeftefaktor, is 5, 7 en 9 kg P ha -1 vir tekstuurklasse van