Download pdf - Textualscholarship.nl

636 Het Wiesbadense handschrift folio 150rb-151rb
216
220
224
228
232
236
240
244
den. Sinte Jan | Baptista leerde den mensce penitencie te doen, ende
seit: Doet waerde vroucht der penitencien. Die bijl es gheset aen die
wortele des bomes, dat een dreyghen des doots es. Hier of seget sinte
Ambrosius: Wee mi, of ic mijn sonden niet en bescreye! Wee mi, of ic
inder nacht niet op en[de] stae di, heer, te aenbeden! Wee mi, of ic mijn
evenmensche bedroghen hebbe! Wee mi, of ic die waerheit niet ghesproken
en hebbe! Die bile is gheset toten wortel des boems. Wie
mach doen vrucht der penitencien. Die heer is hier bi, die eyschen sal
die vrucht des levens. Die heilege man Job mercte die broescheit des
levens, ende daer om had hi liever in scarpheit ende in penitencien te
leven dan namaels groten rouwe te hebben onnuttelic ende sonder
vrucht. Ende daer om sprac hi: Die cleynheit mijnre dagen sal cortelic
gheeint wesen. Daer om ghehenge mi dat ic een luttel bescreye mine
sonden eer ic gae totter donker aerden, die bedect es metter swaerheit
des doots. | Seneca seyt: Onse leven es een pelgrimaedse, ende alse wij
langhe ghewandelt hebben, soe moeten wij ten lesten wedercomen.
Bernardus seyt: Des menschen leven es ghelijc enen boem toet wes
wortelen sitten twe muyse, een witte ende een swerte. Dats die dach
ende die nacht, die de wortelen van onsen leven altoes biten ende verteren
sonder aflaten.
Hier af sprect die heyleghe *Effrem: Alre* liefte vriende, ist dat
wij versuymen dese corte tijt, wij en selen gheen onscult hebben te tonen
voer onse sonden. Daer omme en wilt niet versuimen, op dat ghi
namaels niet en crijcht grote onnutte rouwe ende sonder alle vrucht.
Daer omme en traghet niet maer met groten haesten, op dat ghi ten
eynde mit dien dwasen maechden niet buyten ghescloten en wort, daer
die ewangeliste sinte Lucas of scrijft: Siet, die brudegoem coemt. Ende
die bereyt waren ghinghen met hem in toten bruloften ende die dore
es ghescloten. Van desen woerden seyt Gregorius: Och, of die menschen
herten | smaken mochten hoe grote wonderlike dinghen dit
woert in hem hevet ‘Siet, die brudegom comt’, ende hoe grote soeticheden
dit woert in hem hevet ‘Si ghinghen myt hem in toten bruyloften’,
ende hoe veel bitterheden dit woert in hevet ‘Ende die dore es
ghescloten’. Voer waer, smaecten wij dit ende verstonden, wij souden
B 213/5 Luc. 3:8-9 224/7 Job 10:20-21 239 Mat.(!) 25:6 240/1 Mat. 25:10
K 233 Effrem: Alre: hs. Effremalre
150va
150vb
151ra
V 233 Effrem: Efrem de Syriër (306-373, dichter en kerkleraar 237 cf. Dusch, 16, r. 24: …mer mit grotem
haste ilet; hs. 73 F 28: mer mit groter haesten, op dat ghi...
P 239 ewangeliste: de s verbeterd uit een e.