Download pdf - Textualscholarship.nl

632 Het Wiesbadense handschrift folio 148ra-149rb
76
80
84
88
92
96
100
104
den zilver ende goud, in welken die menschen betrouden? Si sijnre om
nedergheclommen toter hellen ende *andere menschen sijn gaen staen
in haren steden. Daer Prosper af sprect: Sich haer grave, sech mi, wie
was een heere, wie was een knecht, wie ryke, wie arme, wie sterc, wie
cranc, wie scone, wie lelic? Oec seit sente Jan Guldenmont: Wat batet
den ghenen die in oncuysheit ende weelde des levens toet in desen lesten
daghe bleven? Siet nu haer grave ende merct oftu enich licteken
vinst hare rijcheden ende hare weelden. Sich, waer sijn nu haer costelike
cledinghe ende *grote | cierheit der werelt? Waer es dat grote ghevolch
der scaren ende die grote overvloedicheit? Waer es die onghemaette
boerde ende onghetemde vroeylicheit? Waer eest henen
ghevaren, ende waer sijn si nu? Merct nu van al desen neerstelike ende
trect voert tot hoer alre grave, ende sich daer stof ende stinkende worme,
ende ghedeyncke dattat een eynde des lichaems is, ende ooc weder
si dit leven overcomen sijn in weelden, in rijcheden ende in oncuuscheden
of in reynicheden of in arbeyde. Oec seyt sinte Bernardus:
Sech mi, o mensche, *waer sijn die minres deser werelt, die voer een
luttel tijts mit ons waren? Niet en is van hem ghebleven dan asche ende
stinkende worme. Denc wat si gewest hebben. Menschen waren si alstu
bist: si aten, si droncken, si lachten; in weelden leden si haer dage,
ende in enen put clommen si neder ter hellen. Al hier wort haer
vleysch gegeven den wormen ende ghinder haer ziele den viere, totter
tijt toe dat in die onsalighe vergaderinghe die ziele weder toten lichame
comen sal ende dan te gader zelen worden ghesent toten ewe|ghen
brant des helschen viers, op dat si dan ghesellen werden inder pinen
die ghesellen waren inden sonden. Wat helpt dan die grote rijcheit, die
grote moghentheit, die grote blijscap, die dan al gheleden ende van
hem ghenomen sijn ende comen in al die meeste droefnysse ende tormenten
die men spreken mach? Al dat desen ghesciet es, dat mach di
ghescien, wantu best een als sij waren, van sclym der erden. Van aerde
leeftu ende tot aerde seltu wedergaen. Van desen minners der werelt,
die alsoe vleyschlijc ende alsoe waerelec leven ende den doot die hem
so nabi is niet en vresen, spreket sinte Bernardus: O onsalighe der on-
B 110/2 Ps. 54(55):16
148rb
148va
K 76 andere: hs. aen die; cf. Dusch, 8, r. 2-3: unde ander mynschen syn gaen staen...; hs. 73 F 28: ende ander
menschen sijn gaen staen 83 hs. grate 91 hs. war of wat
V 77 Prosper: Prosper van Aquitanië, vermoedelijk als auteur van De vita contemplativa van Julianus Pomerius,
dat ten onrechte aan hem werd toegeschreven.
P 85 eest: hs. est met klein etje boven de e. 97 Tussen tijt en toe is een woordje uitgewist. 107 Bernardus:
hs. Bernardu 9