Download pdf - Textualscholarship.nl

622 Het Wiesbadense handschrift folio 142va-142vb | 137ra-137vb
20
24
28
32
36
40
44
48
52
een moeder met den kinde ende een kint metter moeder, in eenen troeste
mallic anderen ende in eenen vriendelike bistane, also bevelic allen den
ghenen die dit rike willen besitten dat ic hem cope met myere passye,
dat si aldus wandelende sijn, deen bi den anderen. Ende alle die dijt sijn,
bidden mi omme mijn rike, ende ic saelt hem gaerne gheven. Hier omme
bidden wi in onsen pater noster: Toecome ons dijn rike.
Daer na hinc een ter rechter | ende een ter luchter hant. Beede hoerden
si dat de joden opwaert riepen: Ofte gods sone best, come neder
vanden cruyce ende helpe di selven; wi sullen aen di gheloven. Ende si
loghen. Die ter luchter hant hinc, die seide: Oft ghi de gods sone sijt
ende u helpen moghet, help u ende ons. Die ter rechter hant hinc, seide:
Swich, du ende ic hebbe der dood verdient maer hi en heves niet
verdient. Dat hi hier hanghet, es met onrechte.
Dese dief die ter rechter hant hinc, die hadde iii pointen aen hem.
Dat eerste was dat hi een mededoghen hadde met Jhesus Kerste. Dander
dat hi hem sculdich gaf. Dat derde dat hi gode onsculdich kende.
Dese iii pointen sijn allen menschen noet die ten eeuweliken leven comen
wille.
Ende dese iii pointen, die wonnen iii pointen op gode. Deen was
een goet betrouwen dat hi hadde tonsen heere. Dander was dat hi bekende
dat hi een heere was. Dat derde was dat hi bekende dat hi een
rike hadde. Dat toghet hi in dien dat hi seide: Heere, ghedinct myns als
ghi coemt in u rike.
Over | dese iii pointen so gaf hem god drie andre. Deen was een versekerheit
van vreuden, ende dat was omme dat betrouwen dat hi in
hem hadde. Dander point was dat hi seide: Ghi sult met my sijn. Ende
dat was daer omme dat hine heere kende. Dat derde point was, dat hi
seide: Heden suldi sijn int paradijs. Dat was daer omme dat hine kende
dat hi een rike hadde. Nu heeft onse here Jhesus gheleert in den pater
noster: Heere, also alse dijn wille ghesciede in desen die ter rechter
hant hinc, ende nu ghescied in hemelrike, also moete dijn wille ghe -
scien in erderike. Aldus spreken wi in onsen pater noster: Heere, dijn
wille ghescie in erderike alse in hemelrike.
Daer na sprac onse heere Jhesus aen den cruyce: Mijn god, mijn god,
waer omme hebdi my ghelaten? Hier mede meende onse lieve heere:
Mine lieve kindere die hier na comen sult, lietic u in dusghedaen do -
ghen alse daer ic mi selven in late om uwer minnen wille, ghi soudt
fael gieren ende ghi en soudes niet conen ghedraghen. Hier omme so
142vb
137ra
B 23Mat. 6:10 25/6 Mar. 15:32 27/30 Luc. 23:39-41 39/40 Luc. 23:42 42, 45 Luc. 23:43 49/50
Mat. 6:10 51/2 Mat. 27:46
V 44 kende (kennen): ‘erkende’