Download pdf - Textualscholarship.nl

8
12
16
20
24
28
32
36
40
60 61 | 62 Preek van Maria voor Hendrik van Calster 617
lec, ende des en weten si niet om die crancheit horen natueren, want
die natuere dicke gheleit wort metten gheeste. Doch en bliven si niet
langhe in diere ontwetenheit; si worden ghetogen in die heileghe drievoldecheit.
Daer uute werken si al dat si doen. Die alre oetmoedechts
es, hi es alre wijst, niet allene eenvoldechleech; hi es onsen heere alre
lovelaects wercs. Die alre oetmoedechts es, hi es onsen heere alre heimelaechts.
In den heimelaecheit openbaert ons heere den oetmoede -
ghen den scat der godelaecker wijsheit. Wale hem allen die daer sijn
van reynen herten, si selen onsen heere sien; niet allene sien, si selen
sijns ghebruken in volre ghelorien. Onse lieve heere god sprect: Wat
die ziele wille, dat wille ic; | ende wat ic wille, dat wille si. Ende daer
omme en willic niet sonder hare. Si en sal niet spreken sonder mi, noch
horen sonder mi. Si is mi al te verwenden bruyt; sine mint niet dan
doer mi, daer omme hebicse vercoren. Ende si en bekennes niet die
wile dat si es in desen live. Gavic hore dat ic ben, sine vermochts niet
die wile dat si es in desen live. Daer omme, ic sparse die wile dat si es
in desen live. Ic spaer die mine ende ic ben hare. Hier naer sal si comen
in volder bekennissen godelaker minnen. Ic en si selen verenecht worden,
alsoe verenecht alsic ewech ben. Soe sal si ewech sijn in volre glorien.
Wale hem allen die daer sijn van reynen herten, want si selen onsen
heere sien. Wee hem allen die daer sijn van onreynder herten; si
sijn ghescheeden vander heilegher drievoldicheit. Du, arme mensche,
waer omme en bekensti di selven niet die wile dattu best in desen live?
Dien tijt diestu nu in sotheiden keerst, die sal onse heere van di eyschen.
Daer omme so radic di dat du di keerst ter doegdenliker wijsheit.
Kerdi omme om den ontfermherteghen god, ende ontfermdi selven
over di. | Onse lieve heere god is ontfermhertich ende hi beghaert
dijn salicheit, dattu oetmoedich van herten bist. Waerstu oetmoedich,
soe laetstu onsen heere in dine ziele. Du best alte blint, dat es di alte
scadelaec. Dies wes seker ende ghewes: op dattu dine ziele niet gode en
gheefts, du selts bedroghen worden eerstu selve waenst. Du, arme
mensche, waer omme en bekenstu di selven niet dattu best een ghestubbe
in desen live? O lieve mensche, ontfermdi selven over di, want
ic begherdi tontfane. Dat seide onse lieve heere. O lieve mensche, laetti
ontfermen dat dier godheit na di verlanct heeft ende sine eedele
mensheit dor di ghegheven heeft. O lieve mensche, ic bidde di doer die
minne die ic hebbe te di, ontfermdi selven over di ende coemt te mi.
Amen.
B 13/4 Mat. 5:8 15/6 n.g.
V 6 weten si niet om: ‘hebben zij geen besef van’
146va
146vb