Download pdf - Textualscholarship.nl

614 Het Wiesbadense handschrift folio 144va-145vb
92
96
100
104
108
112
116
120
es in vreden. Ende die heere sprect dat sijn gheest niet en rust dan inden
rusteliken mensche. Vrede es die ierste *ghifte: die dinghele boot -
scaepten doe Cristus gheboren was ende wart allen goetwilleghen
menschen. Ende also vele ghewarichs vreden heefstu, als du heves
goets willen. Wat es anders goede wille dan dat die mensche sinen wille
ghelike den wille gods ende anders niet en willen dan dat god wille?
Ende David in den soutere seit: God sprect vrede in sinen volke, ende
die hem inwaert ter herten keeren. Cristus quam, hi ghinc, hi sprac den
sinen vreden inwendich ende uutwendich. Inwendelic spreict hi vrede
die boven alle ghevoelne gaet den ghenen die volcomen sijn. Ende na
dat die mensche onreinre es van herten, | daer na heeft hi min ghewarichs
vreden. Want reynicheit van herten ende enicheit van herten ende
vresamicheit die sijn altena bi een; een ghestoert herte en can haer niet
onthouden met vreden.
Het sijn v poenten die zeere scadelic sijn onder gheestelike menschen.
Dat een es eyghen minne, eyghen wille ende eyghen behaghen
ocht eyghen goetdunken. Dat ander es, dat si so lichtelec beweghet
ende gherenen werden van lieve ende van leede tijtleker dinghen ocht
toevallegher dinghen. Dat derde es, dat si so seere hemselven soeken
ende te vele verkiesen hebben in den dinghen. Dat maect dicke onvrede
ende ghedeilde herten. Dat vierde es, dat si te lichtileec uutkeren
met haren sinnen ende hem te vele onderwinden dat hem niet toe en
hoort. Dat vijfte es ende dat leste es, dat si te vele oordeelen dat si sien
oech horen, ende dat si onnachtsaem sijn cleinre ghebreke, ende dat si
haers gronts so cleine warenemen van binnen. | Daer af werdet de
mensche menecvuldech ende onghestadich van binnen, ende onghe -
raect in den zinnen. Ende dat si die dinghen nemen van den creaturen
die si van gode ontfaen souden, dat mach dat seste sijn.
Aldus sal de mensche hem selven berespen ende oerdelen ende sal
spreken hem selven toe: Aey, arm mensche, hoe bestu dus ontbekent
ende dus blint, ende van onbekintheiden dijns selves so en canstu di
selven niet bekinnen. Ay, arm mensche, bekinne di selven ende sich
ane dijn orspronc, wanen du comen best ende wanen du henen moets.
B 90/1 n.g. 96 Ps. 28(29):11
K [60] 91 hs. ghiste
V 82 hem afgaet (afgaen): ‘dat ze verliezen’; cf. MNW enen afgae
144vb
145ra
P 102 vreden: door de kopiist rechtsboven ghewarichs toegevoegd. 113 oech: interlineair toegevoegd.
cleinre: -re is kleiner geschreven en vult de spatie tussen cleinre en ghebreke; mogelijk achteraf toegevoegd.