Download pdf - Textualscholarship.nl

592 Het Wiesbadense handschrift folio 129va-130rb
244
248
252
256
260
264
268
272
276
ghelu, want die sonne hevet mi ontverwet. Ende in eene andre stat
seegt soe: *Fulcite me floribus, stipate me malis, | quia amore langueo.
Onderset mi met appelen ende scieret mi met bloemen, want ic quele
van minnen.
Dat vi telg van contemplacien es visitacie gods. Want alse onse heere
hevet ontfarmecheyt vander minnender zielen, so visenteert hise bij
gracien ende doet hare ghevoelen sine soete jeghewordicheyt, die soe
te voren zeere heeft begheert.
Op desen telghe maect die zwaluwe haren nest, die es van dierre naturen
dat soe nemt hare voedinghe in die lucht, al vlieghende. Dese
voghel beteekint die ziele die es ghevisenteert van onsen heere. Want
soe sculdech niet en es te nemene no tontfane hulpe no troost van eenegher
weerliker creature maer alleene van gode, ende noet des lichamen
te soukene al vlieghende, dat es lidelike[r], so si minst mach,
omme den lichame tontdraghene.
Op desen telghe sat David, doe hi seide: Sicut pullis hyrundinis, sic
clamabo. Alsoe als der swaluen kinder screyen na hare moeder, alsoe
doet die ziele contemplative alse hare keeret tote hare selven ende hare
es grote joie onttecket. Soe en es soe niet sculdich te sinkene te dulheden
no te zonden maer te roupene op onsen heere alse der zwaluen
jonc tusschen hier ende si weder comen.
Op desen telghe wasset die goutbloume ende volghet der sonnen. Bi
die alse die zonne opriset, so ontpluket hare die goutbloume. Ende alse
hare die zonne decket, soe luket hare die goutbloume. Aldus es sculdich
te doene die contemplative ziele jeghen gode onsen heere, die es
ghewareghe sonne, dat soe hebbe | altoos hare herte ontloken in minnen
ende in begheerten; ende ochte het ghevalt dat hare die gracie werdet
onttrect, soe es so sculdich te lukene hare herte [daer] jeghen al
weerlijc solaes ende jeghen alle weerlike ghiften. Soe en es oec niet
sculdich te hebbene ruste noch troest tusschen hier ende hi weder
comt, ende dus es sculdich te begheerne ende te volghene, als die goutbloume
der zonnen onsen heere.
Aldus ghedane was Maria Magdalena doe so quam ten sepulcre
gods. Menne vint niet ghescreven dat soe yet antworde die jeghen hare
sprac, want soe was soe bernende ende soe begheerende onsen heere
B 244, 245/6 Hoogl. 2:5 258/9, 259 Jes. 38:14
K 244 hs. fulsite 261 onttrecket: emendatie op basis van Reynaert, 213
129vb
130ra
V 256 lidelike: ‘terloops’ 260 alse: samentrekking van als se 263 tusschen hier ende: ‘totdat’; cf. MNW
tusschen