Download pdf - Textualscholarship.nl

212
216
220
224
228
232
236
240
56 Palmboomtraktaat 591
te sine. Ay keytijf mensche! Wie sal mi verledeghen van desen lichame
derre doot?
Op desen telghe maket die nachtegale haren nest. Die es van diere
naturen, dat soe singhet alden somerschen nacht ende jeghen den dach
alse die sonne opriset. So drivet se soe groote bliscap, dat soe wel na
tebreect. Dit beteekent die inder nacht van desen
live beidet gods ons heeren, die es die clare sonne der gherechticheyt.
Sol iusticie, Cristus, deus noster. Ende alse ghevoelet dat hi es comen in
hare herte bi gracien, so hevet soe soe grote joye in hare, dat soe se ne
can ghespreken noch gheswighen.
Dese joye es gheheeten jubilacie. Simon was wel verjoyt ende vervult
metter joien, die soe meneghen dach | ende soe menich jaer ontbeide
de toecomste ons heeren, daer hij af seide: Quando veniet?
Quando nascetur? Quando videbo? Numquid durabo etc? Ay soete
god, weltijt sal comen dat zoete kint? Weltijt wert gheboren? Salic so
langhe moghen leven dat mi vinde sine heleghe gheboernesse; ende
sullen mijn oghen mogen sien bi welken die oghen der herten werden
verlicht? Ende omme dese groote begheerte ontfinc hijs antworde vanden
heleghen gheest, dat hi nie ne soude sterven, hine hadde ghesien
dat zoete kint. Aldus sanc onse zoete nachtegale alden nacht. Maer alse
*hi sach den dach die al verlicht ende die es rechde sonne, dien Maria,
zijn soete moeder, brochte in templum domini, doe liep hij jeghen hem
ende ontfinckene in sinen arme jeghen sijn herte. Daer af hadde hi soe
groete joie in sijn herte, dat hem wel na therte brac. Daer omme sprac
hi al te hant: Nunc dimittis servum tuum, domine etc. Nu suldi, heere,
uwen knecht doen bliven in paise, want ghij sijt die vrede die ic lan ghe
hebbe begheert, ende ic hebber af so groote bliscap, dat icker af sterven
moet. Ay, dor god, waer omme ne doe wi niet als sente Symeon
dede, dat wij ontfaen inden arme onser herten dat zoete kint?
Op desen telghe wasset die bloume van soffrane, die ghelu es ende
bleec. Daer af segt die bruut in Canticis cantiken: Nolite considerare
quod fusca sum ego, quia decoloravit me sol. Ne merket niet dat ic ben
B 221/39 cf. Luc. 2:25-31 241/2, 242/3 Hoogl. 1:6
K 216 heilighe – die: aanvulling op basis van Reynaert, 211 231 hs. si
129va
V 218 cf. responsorium Felix namque es sacra virgo Maria et omni laude dignissima quia ex te ortus est sol
iustitiae Christus Deus noster; cf. Mal. 4:2 alse: samentrekking van als se 221 Simon: bedoeld is Simeon
(Luc. 2). 223/4 cf. (Ps.?)-Augustinus, Sermo 370, De nativitate domini, cap. 3 – PL 39, kol. 1658
224/30 Ay soete – kint, cf. (Ps.?)-Augustinus, Sermo 370, De nativitate domini, cap. 3 – PL 39, kol. 1658
227 bi welken: ‘degene waardoor’ 231 rechde sonne: ‘ware zon’
P 239 dede: boven de regel toegevoegd.