Download pdf - Textualscholarship.nl

108
112
116
120
124
128
132
136
140
144
34 Questien van eenen goeden simpelen mensche 523
Wat ist dan?
Het es onse ziele diere minnet. Kennen ende minnen es haer ambocht.
Daer toe es si ghemaect. Ende als die ziele mint in ons, soe ghevet si
der herten eenen brant ende een opluken, als die dau den rosen.
[11] Ic vraghe: Of die ziele es diere minnet, hoe eest dan dat het herte
soe seer wort ghepinicht van minnen der creatueren?
Ic zegghe datter zielen begheerte es alsoe groot, | die haer hemelrijc
ende eertrijc gave ende daer toe alle creatueren, men mochtse niet ver -
saden, sonder alleene god diese ghemaect hevet. Dien soect si, al en
kint sine niet ende al en weet sijs niet. Ende eest dat sine vint, soe wort
si versaedt. Die ziele en mach gheen ruste hebben dan in horen scepper;
ende alle verweentheyt van gode dat god niet en es, dats armoede
eender saligher zielen. Ende want die ziele noch niet verlicht en es
noch kennesse en hevet haers sceppers, soe minnet si bij den v sinnen,
naden ghevoelen haers lichaems, die creatueren die scone sijn ende
minlijc int aenscouwen; ende hout dat over goet dat si dan zoect. Hier
wort si in bedroghen. Ende als sij dit meer mint, als zij dan meer ghebreke
in haer zelven vint. Want creatueren te minnen zonder gode, dat
sijn der zielen afgode, of voerder dan mer gode in behouden mach. In
desen dat si dan waent dat die creatueren haer begheerte vervullen
moghen, soe ghevet si der herten eenen brant, dat het harte met der
zielen ontfonct wort ten creatueren. Dus moet tharte besueren mede,
alsoe langhe als die ziele zonder bekennesse es haers sceppers. Biden
creatueren soe leertmen minnen ende bekennen den scepper der crea -
tueren. Ende eest dat die ziele merken ende proeven wille inden crea -
tueren die wijsheit, scoenheit ende anders ghenoechlike dinghen, in
dien vint zij den scepper der creatueren, daer alle dese dingen uutvloyen,
diese ghemaect hevet. Want hets ghenuechlijc leven der crea -
tueren, dat nochtan verganclijc es van gheslachte in gheslachte. Ende
dese winninghe ofte gheboorte des menschen – dat int leste emmer te
male vergaen moet – of die ghenuechlijc es, hoe ghenuechlijc es dan die
ghene die dit werct inden creatueren ende onwandelijc altoes in
sin[n]en wesen blivet ende onstarflijc. Als die ziele ooc merket dat
ghenoechlijc es, ende verweende melodye ende zoeten zanc ende alrehande
zoeticheyt der creatueren, hier by proevet die merkende ziele
dat hi verweent es in onnutteliker bliscap, daer al dese zoeticheyt uutvloyt.
Dus climmet si op tot | haren scepper biden creatueren, te zoeken
tghoet dat hem bliven mach ende hem diese versaden mach. Als
sine dan weet ende kennet, in den kennen wort sine minnende ende inder
minnen wordt sine smakende hoe zoet haer scepper es, dien si
P 121 dan meer: aan het eind van de regel is dan toegevoegd, met invoegtekens.
105ra
105rb