Download pdf - Textualscholarship.nl

522 Het Wiesbadense handschrift folio 104va-105rb
68
72
76
80
84
88
92
96
100
104
makede die zonden niet. God es alleene datter te minnen es ende datter
te loven es ende datter te eeren es boven al. Hi es dat goet es.
[8] Nu soe moechdi vraghen of Maria entie heilighen entie inghelen
niet goet en sijn.
Ic zegghe: Al dat god in Marien es ende inden engelen ende inden heylighen,
dats goet ende godelijc ende heilich van gode. Ende die den heilighen
eert, die eert gode in sinen heilighen, diese ghemaect hevet.
Ende wat goet es inden creatueren, dats god ende van gode. Al dat in
hemelrike es ende in aertrike, dat zoect buten hem zelven helpe, troost
ende genade. Want elkerlic des behoevet ende des es ooc god een ghever.
Maer god alleene diene zoect buten hem zelven niet, want hi es die
gheene alleene die uutvloyt al des die creatueren behoeven ende ghebruken
tot haren goede. Want glorie ende bliscap die es in gode alleene.
Ende alle deelt hi die inden creatueren, sine es niet te minre in hem
zelven ende sine nemet of noch toe. Want sijn wesen es | soe vaste; ghelijc
die zonne deelt haer schinen ende haer claerheyt deelt in aerdtrike,
ende si en es te minder niet in haer schinen noch in haer zelven. Al dat
levet behoevet gods ende hi en behoevet niements, want hi hevet alle
dinc ghemaect. Ende al dat hi ghemaect hevet, dats goet, ende gheen
dinc en es quaet dan alleen zonden, ende die en hevet hi niet ghemaect.
God hevet ghemaect hemelrijc ende aertrike om dat hi wilde, niet om
dat hijs behoevede. Hy zeide ende het was ghedaen. Al dat boven den
hemel es, dat is die heilich gheest ende gheestelijc, god ende godlijc. Al
dat menschen tonghen van gode moghen spreken, dats een hongher
der zielen die hoer ghesondert hevet van al dat god niet en es, ende vereinicht
es met gode met eenen brande der warachtigher minnen tjegens
datse van gode verstaet. Ende eene zalighe ziele die rechte kennesse
hevet te gode, die en ordeelt niement. Ende alsoe hemelijc es die
ziele gode, die van minnen smect in der lieve gods, alsoe twas ende den
zegel. Ende dat alre hoechste visioen vander zielen es een hemelsche
visitacie van gode inder zaligher zielen.
[9] Ic vraghe: Welc es die alder hoechste gave die eene ziele van gode
hebben mach?
Daer op antwoerde ic ende spreke: Dat es een licht der wijsheyt der
hemele ende een clare bekinninghe der godheyt. Ende soemen naerder
kennet, soemen meer mint. Datmen niene kinnet, dat en machmen niet
minnen. Kennesse ende oefeninghe maket die minne.
[10] Ic vraghe: Wat es datter mint in ons? Ist ons herte?
Ic zegghe: Neent. Therte en can niet minnen; het es een stuc vleysch.
V 79 alle: bedoeld is het voegwoord al: ‘als, indien’.
104vb