Download pdf - Textualscholarship.nl

2104
2108
2112
2116
2120
2124
2128
2132
2136
2140
33 Berijmde dialoog over het schouwende leven 517
al ander dinc dat wart u pine.
Nu roepti dicke: owi, owach,
om mijn lief dat ic eer sach
ende mi dus nu is ontfloen.
God, mire sielen, wat sal ic doen?
Sint dat hi mi dus heeft begeven,
so mach ic sonder hem leven.
In hem so vande ic al goet,
des ic nu onberen moet.
Ruste, troost, raed ende vrede,
wijsheit, sin ende salichede,
ghenoechte, weelde, claer kinnen,
sachte gevoelen, herte minnen,
dit hebic in hem al verloren,
die ic te minnen hadde vercoren.
Wantroost, pine ende onvrede,
verdonkert sin ende zwaerheit mede,
onghenoechte, droeve leven,
dit is in mi selven bleven.
Nu kenic alre eerst dat ic moet
mi altoos houden ondervoet
in odmoeden ende niet vertragen.
Nu wil mi meest die viant jaghen;
so ic hogher eer sochte,
so hi mi liever nederbrochte,
want hi gheet ende steet al omme
oec int recht ende oec int cromme,
of hi daer in yet mach vinden,
dat hi te rechte mochte verslinden.
Dit seit oec Abacuc die wise,
dat uutvercoren is zijn spise:
Esto eius electus.
Doe hi Judas hadde verzwolgen,
ghinc hi den apostelen volgen,
ende bat dat hise teemsen moghe,
of hire yet in vonde dat hem doghe.
Hi wilse teemsen alsmen doet tcoren.
So hi meest can wil hise becoren.
Oec hebben wi gehoort dicke
B 2133, 2134 Hab. 1:16
V 2134 ...cibus eius electus 2137 teemsen: ‘zeven, ziften’; Lat.: cribrare; cf. 2145/6