Download pdf - Textualscholarship.nl

510 Het Wiesbadense handschrift folio 102ra-102va
1836
1840
1844
1848
1852
1856
1860
1864
1868
1872
dat hi die doet moest anegaen,
om dat hi die menscheit hadde ontfaen.
Dat sijn cussen dat hi dede,
daer hi mede maecte vrede
tusschen den vader ende den mensche.
Dat quam ons al na onsen wensche,
want dat hadde sine bruut
langhe gheropen overluut:
Osculetur me osculo oris sui.
Wil hi mi noch doen, seghet si,
so come selve ende cusse mi
mitten cussen van sinen monde,
so is ghesont mijns herten wonde.
Want so wat mi die prophete
van hem beloven ende beheten
ende oec roepen ende spreken, |
en sijn niet dan donker woort,
dat ic van hem hebbe gehoort;
ic soeke dat ewelike woort des vader.
Daer omme dat si alle gader
spreken, dat en can mi niet
mine begheerte vervullen yet.
Hoe mochten si dan troosten mi?
Dien ic begheerden, begheerden si,
en conde hem nochtan niet gescien
datten enich noch mochte sien.
Moyses riep overluut:
Sent die du senden sout hier uut.
Lieve here, des bidde ic di,
na dijn geloft com, verlosse mi.
Obsecus, domine, mitte
quam misurus es. Sicut
locutus est, veniet libera nos.
Ysyas die spreect hier ave.
Owi, seit hi, oft god vergave
dat die hemel waer gescort
ende du here quames hier voort.
Utinam disrumperis celos
et descenderes.
B 1844 Hoogl. 1:1 1864/5, 1866/8 Ex. 4:13 1870/2, 1873/4 Jes. 64:1
V 1866/7 Obsecro, inquit, Domine, mitte quem missurus es 1867/8 Sicut locutus es, liberabis Israel
102rb