Download pdf - Textualscholarship.nl

1728
1732
1736
1740
1744
1748
1752
1756
1760
33 Berijmde dialoog over het schouwende leven 507
so grote is uwe herte quale
om sine minne, des sijt gewes,
so u minne gesonder[t] es.
U minne is starc, si heeft gewont;
ghi sijt siec, u minne is gesont.
Al queldi dus, hets tuwen vromen;
ghi sijt op tiende geloc comen.
A quelt u ziele, u minne is starc;
ghi wart cranc mit minen warc;
dat en is leider in u niet.
Mi dinket al dat u ghesciet,
dat werket allene in u die minne.
Som wile bedroeven u die zinne,
som wile maect si u oec blide;
haer werken en houden geen getide.
Als nu so doet si bliscap hopen,
daer na so moet ict al becopen.
Als nu so verberndi al van minnen,
nu maect u danxt te hant cout van binnen.
Nu werdi bloede ende al verteert,
Nu werdi coenene ende onverveert.
Als nu versmelti ende vervaert,
als nu sone weeti wat u deert,
als nu so is u alte wale, |
als nu is groot uwer herten quale,
als nu dinctu dat ghi verwint,
ende eer ghi wael den strijt beghint,
so scinet of ghi vielet al onder.
Dit werket al der minnen wonder.
Si can cume eens dages uren
in enen punt mit u geduren.
Ghi hebter minnen goet geval,
condi die verdraghen al.
Nu drinket soete, nu smaket tsuete,
die boven sijn, die sijn nu onder voete.
Jonfrou, dit en is niet el
K 1735 hs. heeft alleen A.
101vb
V 1734 tiende geloc (gelucke): uitdrukking niet in MNW, blijkbaar de aanduiding voor een uitzonderlijke
mate van geluk 1746 danxt: samentrekking van de anxt