Download pdf - Textualscholarship.nl

504 Het Wiesbadense handschrift folio 101ra-101rb
1608
1612
1616
1620
1624
1628
1632
1636
1640
1644
1648
die herte en moet vruechden drinken
al mit eenre sekerheit;
dinct dat haer god dit heeft bereit.
Al merret langher dan si begheert,
wat dan? Het is wel des beidens wert.
Als dese riviere aldus vloeyen
om den boem, so doen si bloeyen
ende dragen goede vrucht.
Jonfrouwe, ic wane haddine gesocht,
ghi waert emmer genesen;
ende mocht meer droefheit in u wesen,
mochti op desen boem geraken,
ghi vont daer of so soete smaken,
en cant gespreken niet mit monde,
het gaet boven herten gronde.
Want dat ghi soeket, dat vindi daer,
daer en is rouwe, seer noch vaer,
maer daer is alles rouwes boete.
Men vint daer niet, ten si so soete
dat men en mach soeters niet begeren.
Te rechte mach men daer om verteren
herte, goet, lijf ende sin,
want daer an leghet groot gewin
den ghenen diet gewinnen moghen.
Daer is luttel te soeken dogen.
Jonfrou, nu siet, dit is die boom,
nu merket wel ende nemet goom.
Dit climmen wort sere te sure,
ghecrigen dat is in die aventure,
ghebruken dat is genoechte groot,
tontbliven dat is i wederstoot.
Daer heeft menich na gestaen,
diet luttel vorwaert is ghegaen.
Menighen dede den anxt versagen,
bloetheit doet menigen vertragen.
Menige dede in sinen dullen waen,
dat hijt waende ghecrighen saen.
Ende als hi woude eer tijt hem hogen,
so bleef hi alre meest bedroghen.
Menich waender wesen in,
diere noyt en quam in i beghin.
Ende als hire waende best wesen op,