Download pdf - Textualscholarship.nl

500 Het Wiesbadense handschrift folio 100rb-100va
1456
1460
1464
1468
1472
1476
1480
1484
1488
1492
daert leet ende commer liden sal.
Nochtan alst lange gelevet hevet
ende emmer na sinen besten levet,
sone weet hi of hi hevet verdient
dat hi mach heten gods vrient,
ende wijst ons dan reden wale
dat men sal wenen in desen dale.
David die prophete weende
dat hi was in dit ellende,
ende als hi dit jamer aensach,
so riep hi dicke: Owi owach:
Heu michi, quia in colatus
meus prolongatus est.
mine ellende is mi te lanc,
mijn ziele leghet in i bedwanc.
Te rechte macht hem verlangen,
als hi was al daer gevanghen,
daer men wel na niet een twint
dan ontrouwe ende loosheit vint.
Wat is hier anders dan ontrouwe,
commer, jamer, wenen ende rouwe?
Al dat die werelt hevet bevaen,
dat is meest den sonden onderdaen.
Ende dit is dat die apostel claghet
om den kerkere die hi draghet:
Quis me miserum liberavit
de carcere huius mundi?
Wie sal mi lossen, arme keitive,
des karkers van deser werelt live,
dat i lichame is der doot
ende sonder vroude droefheit groot.
Die dit jamer niet en kint,
hi dinct mi sijnre sinnen blint.
Die oec kennet ende proevet,
wat wonder eist dat hi droevet
ende weent sonder onderlaet.
Mi dinket en ghene diet verstaet.
B 1467/8, 1466, 1468 Ps. 119(120):5 1481/2, 1483/6 cf. Rom. 7:24
V 1467/8 Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est
P 1481/4 Andere schrijfhand, vermoedelijk op rasuur.