Download pdf - Textualscholarship.nl

1188
1192
1196
1200
1204
1208
1212
1216
1220
33 Berijmde dialoog over het schouwende leven 493
Nu vinde ic dat waer mach wesen,
dat ic wilen hebbe gelesen:
Accedit homo ad cor altum
et exaltabitur deus.
Als ic int hoechste geclimmen can
van minen zinne, so is god nochtan
so hoge verheven boven mi,
dat ic niet en weet waer hi si.
Wat wonder ist dan dat ic claghe,
als icken also gherne saghe
ende icken niet en can gesien?
Ay, jonfrouwe, wildijs u noch ontien [HERE]
ende blivet als ghi hebt geweest.
Biechtet, vastet ende leest |
ende doet dat ghi eerst liet.
Ay, ondanc heb hi diet mi riet [JONFROUWE]
dat ic weder soude keren,
want ic en mocht niet doen met eren,
ende oec sout mi sere scaden;
maer wildi mi mit trouwen raden,
raet mi hoe icken moge vinden.
Jonfrou, so wilict u ontbinden [HERE]
als ic mi best can verstaen.
Suldi die dinc anegaen
daer ghi u lief moghet gewinnen,
ghi moet enen boem van minnen
opclimmen, die ic u wisen sal.
Hebdi geluc ende sulc geval
dat ghi moget comen daer,
daer suldi vinden over waer
den ghenen die ghi dus sere begheert,
daer ghi u selven om verteert.
Maer ghi en moet u niet ontsien,
want ten mach niet gescien
also vollic als ghi waent.
Pleghet gherne dat hi taent
B 1189/90, 1191/3 Ps. 63(64):7-8
V 1189/90 Accedet homo ad cor altum, et exaltabitur Deus
99ra