Download pdf - Textualscholarship.nl

492 Het Wiesbadense handschrift folio 98va-99ra
1148
1152
1156
1160
1164
1168
1172
1176
1180
1184
dat ic wil betren mijn leven.
Maer die wachter vander mure,
die mi op die selve ure
namen dien mantel dien ic droech
ende daden mit mi haer gevoech, |
dat sijn der heiliger kerstijnheit
prelaten, daer si bi steet.
Dese woenen op den tinnen,
want si meest der waerheit kinnen,
ende si dander al berechten
ende oec meest inden leven lechten.
Mire zielen donckerheit,
dat is dat lede mantelcleet,
dat mi hevet al ombevaen.
Als si mi dan doen verstaen
wat ic te rechte sal minnen
ende leren in die waerheit kinnen,
die mi eerst was verholen,
daer die menige buten dolen
die zijn mit donckerheit bevaen,
so is mi die mantel ofgedaen.
Die stat dat is die kerstenheit,
daer menigerhande wech in leit.
Tghemene volc dat sijn die straten,
want si hem genoegen laten
dat si houden die gebode
die comen sijn van gode,
ende gherne wandelen mitten goeden
ende hem vanden sonden hoeden.
Maer dat zijn die enghe pade,
die meest volgen gods rade
ende hem hebben al begeven
ende in hoersamicheden leven
ende haer weghe willen ingen
ende laten hem enen andren dwingen;
so si meer in dwange staen,
so si enger pade gaen.
In allen desen hebic mit sinne
ghesocht dien lieven dien ic minne,
ende noch en heb ics vonden niet.
So ic meer volghe, so hi meer vliet.
V 1156 lechten (lichten): ‘verlichten’
98vb