Download pdf - Textualscholarship.nl

956
960
964
968
972
976
980
984
988
992
33 Berijmde dialoog over het schouwende leven 487
Daer om sprac si mit groten gare:
Sagedi yet die mijn ziele mint?
Anders en groetent sine niet en twint.
Noch die si menet en noemt si niet.
Maer segt mi, seghet si, sagedi yet
Den ghenen die mine ziele mint?
Minne die heefse so verblint
Om den ghenen die si soeket,
Dat si anders niet en roeket.
Maer recht als wilen ene,
die hiet Maria Magdalene,
dat si haer lief ten grave sochte
doe si die diere salve brochte,
doe haer die ingel vragede
waer om dat si clagede:
Si hebben geseit dat si minen here
wech gedaen hebben, dat verzwaert mi sere.
Ic en can geweten noch verstaen
waer dat sine hebben gedaen.
Daer na als hi selver haer vraghet
waer om si wenet ende claghet,
haer dochte dat hi waer i man
die cruut in sinen hove wan,
ende en antworde niet wie hi si.
Maer here, seit si, segt mi,
waer hevestu minen here gedaen?
Ic nemen weder sonder waen.
Maria, lieve vrient, nu hoort,
mi dinket minne heeft u verdoort.
Beide Peter ende Jan
die zijn enwech gaen nochtan,
dordi u des allene vermeten?
Ghi selten nemen? Hebdi vergeten
datten riddren was bevoelen
dat sine hoeden, dat hi verstoelen
niet en worde? Versinnet u,
ghi vermet u te sere nu.
Mi wondert hoe ghijt dorret doen.
Die mans sijn wech gevloen
B 958/9 Hoogl. 3:3 972/7 cf. Joh. 20:15
V 980 sonder waen: ‘voorzeker’