Download pdf - Textualscholarship.nl

486 Het Wiesbadense handschrift folio 97va-97vb
920
924
928
932
936
940
944
948
952
Wat doetse dan, wat machse anegaen?
Mi dinket dat si wil opstaen
ende wil doerlopen al die straten,
ende ghenen winkel en wilsi laten.
In allen wegen, in allen paden
vander stat wilsi doerwaden
mit hore herten tot dat si vint
den ghenen die hoer ziele mint.
Ende als si dus haer en tare
soect haer lief mit groten gare,
ende sijt nochtan niet en can vinden,
maer gaet altoos gelijc den blinden,
die niet en weet waer hi henen sal,
mer sorget emmer te vinden val
– want hare ghene den wech en kint –
ende coemt daer *si den wachter vint.
Ay, nu hoort hoe *si beghint:
Sagedi yet die mine ziele mint?
Non quem diligit anima mea
vidistis?
Aldus spreect si int eerste gemoeten.
Si vergat alre groten
om dien ghene dien si minnet.
Het scinet of si waer ontsinnet.
Si waert of si hem had geseget
al dat haer int herte leghet.
Des pleghen gherne die gene die minnen,
dat si draghen int herte binnen,
dat wanen si dat i ander draghet.
Ende die ghene die hem behaget,
die wanen si dat hi si so goet,
dat men niet anders minnen en moet.
Hem dinket dat elc dat begheert
dat hem begherens dinket weert. |
Also is hoer ghesciet.
Si waent dat die wachter niet
Anders en peynst dan om hare.
B 918/24 cf. Hoogl. 3:2 934, 935/6 Hoogl. 3:3
K 932 hs. hi 933 hs. hi
V 925 haer en tare (harentare): ‘her en der, in alle richtingen’ 938 groten: spellingvariant van groeten
97vb