Download pdf - Textualscholarship.nl

880
884
888
892
896
900
904
908
912
916
33 Berijmde dialoog over het schouwende leven 485
dat men *vremden troost ontfaet.
Nu waen ic al dese woort
die joncfrouwe mit herten hoort,
ende si voer waer dat kinnet
dat niement desen troost en winnet,
hine moet aengaen i nywe leven
ende hi moet donlede al begheven.
Soene wilsi oec niet anders roeken,
so moet hier gaen an i soeken.
Eerst soect sine in haer beddekijn
bi nachte, daer en mach hi niet zijn.
Hi dinket, sine es niet wel bedacht
dat sine waent vinden inder nacht,
die inden middach als hem lust
onder die witte lelie rust.
Die nacht, dat is pijnlichede
van deser werelt daer si mede
langhe heeft gepijnt gesijn.
Maer nu hevet si i beddekijn,
dat si haer selven gemaect hevet,
daer si een deel mit vreden levet, |
daer si haer selven in hevet besloten
ende donlede al uut heeft goten,
diere wilsi niet meer bewinden;
daer om waent sire gode in vinden.
Neen, si niet, si moet noch vort lopen.
Mocht sijt also lichte copen
dat si vonde in so groot jolijt,
so had sijs herde goeden tijt.
Dat si nu sere begheert,
dat worde dan lichte onweert.
Maer neen, si niet, si troost haer wel,
ten is gheenre kinderspel
te soeken dat si begheert.
Menich heefter om verteert
al dat hi gecrigen mochte
ende en vant nochtan niet dat hi sochte.
B 889/90 cf. Hoogl. 3:1 894 cf. Hoogl. 2:16; cf. Hoogl. 6:2
K 880 hs. vrienden. Het woord in de tekst is een vertaling van aliena consolatio.
V 903 bewinden: ‘mee inlaten’
97va